✍یادداشت استاد اسماعیل یغمایی در صفحه شخصی اینستاگرام:
در پاییز ۱۳۷۴ حصار دیگربار به سرپرستی نگارنده کاوش شد. در این کاوش، تنها جبهه شمالی که خط اهن دیگری از سراسر خاور تا باختر آن میگدَشت، کندوکاو شد. در این ویرانی، شتاب راهآهن بیش بود. چه نه تنها پیشتر دو سوی این جبهه را تخریب و زیرسازی آن پایان یافته و ریلها گذاشته شده بودند. بل در نامهای به رییس سازمان میراث فرهنگی آن هنگام، با تامین بودجه خواستار تسریع بیشتری برای کندوکاو شدند.
از آنجا که همه کوششها برای نجات #تپهحصار از تخریب دویمین خط آهن بینتیجه ماند؛ برای آگاهی مردم ناگزیر به نبشتن خبری در روزنامه ایران شدم که بهانهی اخراجم شد.
"برای گذراندن خط دوم راهآهن تپه هفت هزارساله دامغان تخریب شد"
(روزنامه ایران- سال اول- شماره ۲۵۹)
اما پاسخ وزارت راه و ترابری به این اعتراض؛
"هیچگونه تخریبی در تپه تاریخی حصار ایجاد نشده است"
(ایران- سال اول شماره ۲۶۰)
آخرین بار نگارنده برای روشن شدن افکار دوستداران میراث فرهنگی و افشای دروغ مسئولان، ناگزیر به پاسخی اینگونه شد؛
"... در تپه باستانی حصار دامغان به هیچ وجه مراحل کاوشگری و مطالعات علمی به پایان نرسیده بود که مراحل تخریب انجام شد و چنانچه این مرحله به ادعای توضیح سازمان میراث فرهنگی انجام شده چه اساسی بر تخریب یادگار گذشته و امانت فرداست که باعث از دست رفتن بخش بزرگی از این ارزش فرهنگی و تاریخی شود.".
( روزنامه ایران - سال اول - شماره ۲۶۱)
هر چند این کاوش چندان به درازا کشید که به هفتهی دولت وفا نکرد، اما سرانجام در نیمهشب با ویرانی بیشترین بخش آثار کندوکاو شده به درازای ۲۷۰ متر و پهنای ۱۰ متر و نابودی انها، خط آهن دویم کشیده شد.
بسیاری از یافتههای فرهنگی، خاک سپاریها و رازیگریها زیر چرخهای لودر یکسره از دست رفتند و بسیاری دیگر که در پایگاه بودند، بدون ثبت و ضبط به سمنان فرستاده شد و بی آنکه حتی پروژهی نجات تپهحصار به یک نتیجهی ناچیز برسد، پایان یافت؛ چه قطع یکبارهی کاوش و نابودی یکسرهی آثار، دیگر جایی برای نجات و بازدهی نگذاشت...
#نجات_تپهحصار
#جابجايي_ريل
«خانه تسنیم دامغان»@khane_tasnim