🔹پیامهای نامه #فائزه_هاشمی درباره مناسبات درون #زندان✍ "فروزان آصف نخعی" روزنامهنگار سرشناس در یادداشتی برای خبرآنلاین نوشت:
دکتر
#محمد_محمدیگرگانی"، استاد بازنشسته
#حقوق_بشر دانشگاه علامه طباطبایی که قبل از انقلاب از کادرهای برجسته و تئوریک سازمان مجاهدین خلق اولیه بود، در کانال تلگرامی اش با توجه به فضای تصویر شده در نامه آخر
#فائزه_هاشمی رفسنجانی نوشت: «چه شگفت آور و دردناک است پس از نزدیک به پنجاه سال شاهد تکرار وقایع مشابه هستیم.» و عباس عبدی به فائزه به دلیل به تصویر کشیدن شجاعانه وضعیت درون زندان، تبریک گفت. اما این همه ناشی از چیست؟
محمدی گرگانی، در کتابش به نام «خاطرات و تاملات در زندان شاه»، صص ۴۵۲و۴۵۳ انتشارات نشر نی به تجربه مذکور اشاره کرده است.
او به خوبی نشان می دهد که مبارزان سیاسی در زندان، چگونه بر فضای زندان حاکم شده، و به بهانه مقابله با دیکتاتوری شاه، خود به خلق دیکتاتوری نوین مبادرت کردند و با قدرت بلامنازع خود در زندان، زندان دیگری در دل زندان بزرگتر تاسیس کردند. او در باره اهداف و آرمان های سازمان می نویسد:
➖عجب حکایتی است آمدیم ملتی را آزاد کنیم، حال چه آسان انسانها را در بند کردهایم. میگوییم با قدرتی جهنمی درگیریم، اما خود جهنم ساختهایم.
➖دیکتاتوری را قاطعانه نفی میکنیم اما برای نفی دیکتاتوری، خود دیکتاتوری میکنیم.
➖ما گفتیم انسان طراز نوین میسازیم، اما انسانها را بیطراز می کنیم. گفتیم رهایی انسان هدف ماست، اما خودمان ملاک و معیار رهایی و حق و حقیقت شدیم. هرکه با من است، یا چون من است، حق است. هرکه بامن نیست، هرکه هست باشد، پشیزی نیست.
➖ رقتم میآمد. ادبیات دوران استالین را خوانده بودم. سر در گریبان خود می کردم و نیشخندی به خودم و تاریخ می زدم. این تفریحم شده بود و رنجم، دردم بود و درمانم.
➖از طرفی از درک و فهم این همه به اصطلاح شوخ طبعی تاریخ لذت می بردم، و از طرفی به خاطر سرنوشت کسانی که بر اسب موهوم توهمات خود گرفتارند رنج می کشیدم. چه روزهایی بود، چه حال و هوایی بود. ان شالله برای هیچ ملت ومردمی تکرار نشود.
محمدی گرگانی برای رهایی از زندان تشکیلات مجاهدین، به انفرادی، یعنی بدترین بخش زندان پناه می برد، تا بتواند مرزهای تصمیم بزرگ تاریخی اش را برای جدایی از
#مسعود_رجوی و سازمان، رقم بزند. و ساواک متحیر از این که چرا او تقاضای انتقال به سلول انفرادی دارد.
ساواک به این می اندیشید که همه می خواهند از سلول انفرادی خارج بشوند، ولی او خواستار انتقال به انفرادی است. یک ماه انفرادی خود خواسته، زمینه ای بود، برای رهایی از زندان در زندان. کتاب « خاطرات و تاملات در زندان شاه» دکتر
محمدی گرگانی می تواند همدم مانوسی برای فائزه در زندان باشد.
بعد از انقلاب سه جریان در حوادث ایران نقش تعیین کننده داشتند: ۱- روحانیت ۲- کنفدراسیون و ۳- زندان به ویژه زندان اوین و ساواک.
در این میان تجربه زندان شاید یکی از مهمترین عوامل شکل گیری درگیری های بعدی در انقلاب ایران و شکل گیری جنگ داخلی بود. این موضوع خود بحث مستقلی است.
رفت و آمد میان تجربه سازمان و تجربه امروزین فائزه از این روست که سخن "احمد شاملو" را یادآور باشم که گویی حافظه دست جمعی نداریم. با این همه تجربه فائزه هاشمی، تجربه بسیار مهم و در نوع خود تجربه خطرناکی نیز هست. آن جا که «نگاه ایدئولوژیک حذفی» شکل گرفته، دنبال آن است که از طریق ساختن زندان های جدید، به هر طریق ممکن، خط مشی خود را محقق کند به ویژه آن جا که در نامه اش می نویسد:
➖«دختر عمویم که به تعبیر خوابهایش باور جدی دارد چندی پیش در خواب دیده که در زندان توسط هم بندیها کشته میشوم از ما گفتن بود خود دانید.»
آیا نیروهای سیاسی برانداز، به مرحله جدیدی از جنایات سازمان یافته رسیدهاند؟
@khabarha_nazarha