🔷گزارشی از کارزار زنان ایرانی برای روایت تجربه
آزار جنسی🔸عبدالصمد خرمشاهی، حقوقدان: از 5درصد زنانی که در باب
آزار یا تجاوز
جنسی شکایت میکنند، کمتر از یکدرصد به نتیجه میرسند
🔹 رابعه موحد، روانشناس اجتماعی: مقاومت خانوادهها در برابر آموزش تربیت
جنسی، افراد جامعه را در برابر تجاوز و
آزار جنسی آسیبپذیر کرده اس
آزار و تجاوز
جنسی، عبارت پرتکرار این روزهای وبِ فارسی است. فضای شبکههای اجتماعی مجازی آکنده از روایتهای مرتبط با این موضوع شده و صدها زن ایرانی، تجربهها و دیدگاههای خود را در این زمینه با دیگران به اشتراک گذاشتهاند. بهطوری که هشتگ
#آزار_جنسی در چند روز متوالی، در میان کاربران فارسیزبان شبکه اجتماعی توییتر، به یکی از ترندها تبدیل و هزاران توییت و رشتهتوییت با این نشانه منتشر شده است. در این بین طیف قربانیان بسیار متنوع است و در میان آنها افرادی از طبقات اجتماعی مختلف با ویژگیهای متفاوت ازجمله در زمینه سطح پوشش به چشم میخورند. دقیقا مثل متهمان که طیف متکثری را تشکیل میدهند و در میان آنها از دانشجو، معلم و استاد دانشگاه گرفته تا شاعر، نقاش، بازیگر و خواننده وجود دارد. روایت
آزار و تعرضهای یکی از این افراد در روزهای گذشته چنان فراگیر و پرتکرار شد که پلیس او را بازداشت کرد و از آسیبدیدهها خواست برای شکایت به مراجع قانونی مراجعه کنند. بیان این تجربهها، حاشیههای زیادی را هم به همراه داشت. برخی افراد آسیبدیده را متهم به سهلانگاری و اشتباه در اعتماد به فرد بزهکار کردند، عده دیگری این روایتها را به واسطه پنهان بودن نام فرد بزهدیده یا بزهکار، جعلی و ساختگی دانستند، برخی هم عنوان کردند موجی که در فضای مجازی بهخصوص توییتر به راه افتاده، نهتنها عادی نیست، بلکه میتواند هدایت شده و نیت طراحان این باشد که برخی از چهرههای هنری، علمی و ادبی را بیاعتبار کنند. اما راویان هم دلایل خود را مطرح کردند؛ برخی از آنها گفتند بهدلیل ترس از قضاوت شدن از سوی جامعه، خانواده، دوستان و همکاران نمیتوانند نام خود را بیاورند. بسیاری از آنها میترسند با افشای هویتشان در محیط کاری و فعالیتهای اجتماعی دچار مشکل شوند. تعداد دیگری نیز توضیح دادند از اعلام نام بزهکار خودداری کردهاند؛ چون این اقدام برای آنها بار حقوقی دارد و از آنجا که برای اثبات موضوع در دادگاه به چندین شاهد نیاز دارند، نمیتوانند نام این افراد را بیاورند. تجاوز و
آزار جنسی در فضای مجازی عمدتا با روایتهای زنانه پیش رفته است و بهنظر میرسد مردان بهدلیل کلیشههای جنسیتی به سختی میتوانند روایتهای خود را از آزارهایی که در مدرسه، محیط کار و... دیدهاند، بیان کنند. بستر اصلی این پویش خودجوش شبکه اجتماعی توییتر است، اما در اینستاگرام هم شمار قابلتوجهی از کاربران ایرانی به آن پیوستهاند. این پویش هنوز هم ادامه دارد و هر روز روایتهای جدیدی از
آزار یا تجاوز
جنسی چهرههای مشهور و عادی منتشر میشود. این نخستینباری نیست که مسئله
آزار یا تجاوز
جنسی در رسانهها یا فضای مجازی مطرح میشود. سال97، موضوع
آزار و اذیت
جنسی یک معلم در غرب تهران مطرح شد یا قبلتر موضوع
آزار جنسی یک مربی در مدرسهای در اصفهان اعتراض والدین و دانشآموزان را به همراه داشت و بسیاری پروندههای دیگر که در دستگاه قضایی ایران سالانه رسیدگی میشود، اما آنچه پویش اخیر را متمایز کرده اینکه روایتهای شخصی با جزئیات بیشتری برای انتشار در فضای عمومی از طریق شبکههای اجتماعی است؛ روایتهایی کمتر شنیده شده در فضای عمومی و رسانههای رسمی که واکنش برخی مقامات دولتی کشور را در پی داشته است. از آن جمله معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده ریاستجمهوری که گفته است: «تلاش کردهایم گزارشی مستند از موضوع تجاوز تهیه کنیم و گزارش موجود در این موضوع را نیز در کمیسیون لوایح ارائه دادیم.» ابتکار گفته بخشی از مهارتهای زندگی و ارتباطی به آشنایی دانشآموزان به حقوق خود، آشنایی آنها با فیزیولوژی بدن و آشنایی با مخاطرات و صدمات برمیگردد. دانشآموزان و دانشجویان به اطلاعات غلط دسترسی دارند، در فضاهای مجازی اطلاعات غلط و شاید ذهنیتهای نادرست زیاد است و دسترسی به اطلاعات خوب و آموزش درست، کم است و این زمینه را برای خشونت و
آزار و اذیتهای
جنسی فراهم میکند. به گفته او، شورایعالی انقلاب فرهنگی در این رابطه طرحی را در دست داشت و روی این موضوع هم کار کرده است که باید با همکاری وزارت آموزش و پرورش به نتیجه برسد.
@khabarha_nazarhaمتن در لینکزیر:
https://t.co/5bhBI3mMrB