اکنون همگان اتفاق نظر دارند که فتح ایران به دست اعراب در قرن هفتم میلادی منحصرا با چند جنگ بزرگ حاصل نشده، بلکه زمانی بیش از یک نسل طول کشیده تا به انجام برسد. هرچند اسلام به عنوان دین رسمی شناخته شد، ولی تثبیت حاکمیت آن بر تمام ایران حدود سیصد سال و به عبارت دقیقتر به گذشت ۹ نسل نیازمند بود. در این مدت زرتشتیان همانند گذشته چشم به رهبری روحانی بزرگشان، دستور دستوران، داشتند. او جانشین موروثی موبد اعظمی بود که در روزگار ساسانیان ریاست امور دینی را بر عهده داشت. در چند قرن اولیه فتح ایران هنوز دستور دستوران دارای عظمت و نفوذ در میان مردم بود، ولی با شروع قرن نهم میلادی و بهره مندی اسلام از حمایت کامل قدرت مادی در تمام کشور، تغییراتی در این امر به وجود آمد. پس از این واقعه بود که نیاکان بنیانگذار جماعت پارسی هند در جستجوی آزادی دینی در غربت و در این کشور، سرزمین خود را ترک کردند؛ بدین سان کسانی که به دین کهن خود در ایران پایبند ماندند، کم کم به گروهی کم شمار، درمانده و محروم از هرگونه امتیاز با توجهی تبدیل شدند.(ص ۲۱)
مأخذ: بویس.مری، کانون دین زرتشتی در ایران، ترجمه حسین ابراهیمیان، انتشارات توس، زمستان ۱۳۹۷