شاپورِ اول و دستورِ وی برای گردآوریِ نوشتجاتِ دینی و دانش‌های گوناگون ■ دینکردِ چهارم، بندِ ۱۹ شاپورِ شاهان‌شاه پسرِ اردشیر نیز نوشته‌هایی از دین¹ درباره‌ی پزشکی، گفتارهایی درباره‌ی نجوم و بررسی‌هایی مربوط به زمان و مکان و جوهرِ(فلسفیِ)آفرینش، کون و فساد، تغییر و دگرگونی(و این‌که هیچ چیز در طبیعت از بین نمی‌رود و تنها تغییر می‌کند)، فصاحت و بلاغت و دیگر صنایع و مهارت‌ها که در هند و روم و دیگر سرزمین‌ها پراکنده بود، گردآوری کرد و با اوستا مطابقت داد، یک نسخه² از آن‌چه را با اوستا مطابقت داشت به《گنجِ شایگان》فرمود دادن برای دعوت کردن همه‌ی نارستان به تفکر درباره‌ی دینِ مزدیسنا. یادداشت‌ها: ۱. منظور از دین، اوستاست. آن‌چه مربوط به دین بود سینه به سینه حفظ شده بود، ولی نوشته‌هایی درباره‌ی پزشکی و... همه پراکنده شده بود که اردشیر دستورِ جمع‌آوریِ آنها هم داد. ۲. اوستای آغازین بر روی هزار و دویست قطعه پوستِ گاو در دو نسخه نوشته شده بود. وقتی اسکندر به ایران حمله کرد، نسخه‌ی موجود در گنجِ شایگان را سوزاند و دیگری یعنی نسخه‌ی موجود در شیز را به یونان برد: سعید عریان، کتابت در ایران پیش از اسلام، فصلنامه‌ی کتاب، دوره‌ی نهم، شماره‌ی ۱، ۱۳۷۷، صص ۷_۱۳. بن‌مایه: دینکرد چهارم: آوانویسی، ترجمه، واژه‌نامه، [تدوین کنندگان پیشین آذرفرنبغ پسر فرخزاد، آذرباد پسر امید]، پژوهش: مریم رضایی، زیر نظر سعید عریان، تهران، انتشارات علمی، چاپ اول ۱۳۹۳، رویه‌ی ۶۴ #ساسانیان #دانش_ایران_باستان #شاپور_اول #دانش_نجوم_ایران_باستان #دانش_پزشکی_ایران_باستان #فلسفه_ایران_باستان https://t.center/ketabkhaFFRF