ما زن‌ها ، دوست داریم میان همه چیز دنیا، ما باشیم ! مثلا میان کاغذهای پرونده های رو هم انباشته‌ی میز دفتر کاری همسرمان ؛ یا وسط روزنامه هایش روی مبل که لم می‌دهد بخواندشان ! ما دوست داریم وسط روز ، دستهای روغنی  به آچار همسرمان ، یاد ما باشد . اخم همسرمان ، میانه داغ یک معامله ، دفاع از یک پرونده طولانی یا تدریس یک درس پر مساله ، میان آن ابروی اخم آلوده، دوست داریم ما باشیم ! ما زن‌ها ، فرشتگان نجات دنیاییم ! این را همه می‌دانند . دوست داریم دنیا هم مثل ما ، لطیف تر باشد. میان همه چیز دنیا ، دوستت دارم ها ، گم نشوند. در یادها بمانند ... این ست که وسط آشپزی ، وسط تدریس، گلدوزی، بافتنی، ورزش ، کار ، پروژه مهندسی ، معالجه بیمار ، و ... محال است گاه هایی یاد «مرد» مان، رفیق مان نیافتیم و دل‌مان دوست داشتنش را نخواهد . درک این مساله ، نباید چندان هم پیچیده باشد! این زنانگی‌ست که جهان را جای قشنگ تری کرده. این را همه می دانند .🍁💕