🌎 🌟💫🌟💫🌟💫🌟 🍃🌹🍃 بهشت و دوزخ(جهنم) در آیین زرتشتی بهشت یک واژه پارسی است. این واژه از "وَهیشتِم مَنُو" در اوستا آمده است. (وَه= به= خوب، نیک - وَهیشتم= خوبترین - مَنُو= منش). بنابراین بهشت به چمار بهترین جایگاه مینوی است که در فرهنگ بیگانگان به ریخت(:شکل) "جَنَت" آمده است در بینش اشوزرتشت، وهیشتم منو(بهشت) جایگاهی نیست که کسی یا چیزی از پیش برای مرتوگان(:بشر) در جهان دیگری آماده کرده باشد تا پس از مرگ جایگاه نیکوکاران شود و بدکاران از آن بی‌بهره بمانند. بلکه بهترین منش را مرتو(:انسان) می‌تواند آگاهانه برای خود فراهم سازد و آن‌ را برگزیند. هنگامی که آدمی کار شایسته‌ای که برگرفته از منش پاک و نیک باشد را انجام می‌دهد تا سبب خشنودی دیگران و گئوش اوروان(:روان هستی) گردد در آن هنگام او روانی شاد و آرام خواهد داشت. به سخن دیگر در بهشت خویش به‌سر خواهد برد که می‌تواند این بهشت را همچنان در سرشت و روان خویش نهادینه سازد. دوزخ: دوزخ(: جهنم) از واژه «دروجودِمانِه» در اوستا برگرفته شده که به چمار(:معنی) «جایگاه دروغ» یا «درون تیره» است. در بینش اشوزرتشت جایی به نام دوزخ نیست تا انسان بدکار در آنجا شکنجه شود. از آنجا که مرتوگان(:بشر) در بینش اشوزرتشت آزادند تا با وژدان آگاه خویش و به خواست خود راه نیک و بد را با آزادی برگزینند به همان اندازه روان آنان با انجام کارهای نیک، شاد و آرام خواهد شد و با کردار ناشایست آزرده و ناآرام خواهد گشت. گفتنی است که که هیچ مرتویی بی‌وژدان که بینش درونی است آفریده نشده پس هر هوشمندی دگرسانی میان کردار نیک و بد را به‌ خوبی می داند. آشکار است که با بد اندیشی، بد گفتاری و کردار ناشایست کسی احساس آرامش نخواهد کرد وجدان و روان او پیوسته در شکنجه و رنج بوده گاهی نیز شاید به آن خو بگیرد. به باور اشوزرتشت، همه آدمها بدون نادرستی و گناه با پاکی از هرگونه پلیدی چشم به جهان می‌گشایند و هركس با گزینش راه خود در زندگی، آینده خویش را آنچنان كه خواسته شكل خواهد داد. مرتوها آزادند تا راه درست زندگی یا راه نادرست را خود برگزیند. از این دیدگاه، نادیده پنداشتن آزاد اندیشی و آزاد گزینی برای مرتوگان، به‌راستی هویت و شناسه انسانی را زیر پرسش خواهد برد. در بینش اشوزرتشت، هركس سرنوشت خود را با اندیشه، گفتار و كردار خویش رقم خواهد زد. به سخنی دیگر، مرتو در هر كاری و رفتاری كه انجام می دهد، آزادانه و از روی اختیار آن كار را انجام داده است بدین روی پاسخ آن رفتار(پاداش و كیفر) رویدادی یک‌سویه خواهد بود، بگونه‌ای كه او اختیار ندارد تا پاداش و كیفر خویش را بپذیرد و یا نپذیرد. براین پایه بازتاب كردار هر آدمی در همین جهان به خود او باز خواهد گشت. اندیشه، گفتار و كردار نیک، سبب آرامش روان و بخش مینوی مرتوها می‌گردد و وارون شده آن، اندیشه، گفتار و كردار بد نیز موجب پریشانی و اندوه روانش خواهد شد. آن شادی و آرامش كه در پی كردار نیک باشد، بهشت یا سرای روشنایی (وهیشتم منو)خواهد بود و پریشانی و اندوه روانی كه بازتاب رفتار بد و ناپسند مرتوگان است نیز به‌ نام (:دروجودمانه)دوزخ برای هر انسانی خواهد بود. با چنین نگرشی هر مرتوی بدکردار به‌ جایی خواهد رسید كه از عذاب وژدان خود نمی‌تواند رهایی یابد بنابراین همواره با نگرانی و پریشانی زندگی خواهد كرد و زندگی او سرایی آزارد هنده ورنج آور خواهد شد. آشکار گشت که بهشت و جهنم را مرتو(:انسان) با اندیشه و رفتارش برای خود پیش خواهد آورد و جایگاهی نیست كه مزدا اهورا از پیش برای خوشگذرانی و یا رنج دادن او آماده كرده باشد. برگرفته از نسک‌ های : کنکاشی در زندگی واندیشه زرتشت زرتشت ومزدیسنان نگارش: کورش نیکنام برگرفته از تارنمای روانشاد موبد کوروش نیکنام 🔥🔥 🏆🏆 🌟🌟🌟🌟🌟🌟💫