🔔چکیده فایل چرا لذت از تکالیف الهی نمیبرم👇 ۱.شناخت نسبت به وجوده خودت و شاهی که سر قرار باهاش میری نداری. خداوند متذکر شده کسی که پی معرفتش باشه حتماً عاشق خدا خواهد شد ۲.یادت رفته تو از جنس نور و روحانیت (عالم روح هستی )واجبه با اصل خودت در تماس باشی برای بقای اصلت. ۳.خبر نداری اتصال با ابعاد و کالبدهای برتر و نیروهای آسمانی یعنی تعیین سطح بعدی زندگیت :واجبترین کار دنیات👌 واجبه به شدت ۴.عادت کردی به بهره هایی که از جهان میبری و فراموش کردی که هزینه تمام داشته هات توسط اللهِ رازق داره پرداخت میشه و هر نفس داشته هات با نور الله حمایت و تغذیه میشه وگرنه بی بهره یی. تمام بهره ها معجزه ست از نفس کشیدن و گشودن چشم اول صبح تا... واین فراموشی شوق قرار و اتصال با شاه عالم را درتو کشته. زندگی هدیه بیشماره خداست هر لحظه و ثانیه : شوق و تشکر نداره؟ اتصال:شوقِ قرار با شاه عالمه بخاطر تماشای محبت و موهبتهاش ولی طول روز چقدر متوجه موهبتهاش هستیم؟که شوق بیاره؟ ۵. فراموشت شده اتصال :ذکر نیایش نماز ادعیه و مراقبه ست که خوراک و شارژ توست عبادت: پرستش خداست در قالب تجلیاتِ روبروت هرخدمتی که میکنی در هر نقشی عبادت تو حساب میشه و امتیازه. ۶.مسیر درخواستها و درددلها و گرفتنها و ..با مسیر اتصال متفاوته هرچقدر آگاهی و عملکردت از قوانین بیشتر باشه آسوده تر زندگی میکنی اما چون قوانین را بلد نیستی زندگیت پراست از مقاومت و گرفتاری ،و اشتباها از شاه عالم دلخوری و این کدورت را به قرارِ واجباتت منتقل میکنی. قهری و بی بهره ۷.لذت از ماده با لذت از بعد روحانی هم متفاوته،هم ظرف متفاوت میطلبه. باید با حس حضور و تمرکز بر نَفَس و لاکردن و گشودن بستر و آگاه بر اینکه اذکار جامهای برکت هستند که فقط تو میتونی به حهان جاریشون کنی در ظرف و کالبدِ۵ (بعد روحانی خودت)باشی تا شعف اتصال را دریابی. جسم و ذهن ظرفِ دریافت نتایج روحانی نیست البته آثارش بهش منتقل میشه ۸.باید تمرین کنی از بُعد جسم و خاکیِ خودت فاصله بگیری با رها کردن مشغله فکری شیطان از درگاه ذهن تمام تلاششو میکنه که نذاره از بعد خاک بالاتر بری :به مشغله هاییکه حس حضورتو یا وقتتو برای اتصال،میگیره نگاه کن همه مادی هستن. ۹. مثل هر مهارت دیگه یی اتصال با حس حضور مهارته، تمرین و تمرکز میخواد برای لذتت هزینه باید بدی ،هر چقدر بیشتر هزینه کنی بهره بالاتری میبری. وقتی بدن خودکار انجام میده و تو هوشیار نیستی چه لذتی؟ ۱۰.واجب و تکلیف به معنی زور و اجبار نیست لا اکراه فی الدین.. به معنی نیازِ ضروریه توست .و چون از حکمت و ارزش و گنجی که درونش هست بیخبری برات بی ارزش و طبیعتا سنگینه اگر به یاد بیاری چه برکتی داره خودت مثل نان شبت واجب میدونی. ۱۱.بار امانتی که قبول کردی یادت رفته که قسمتیش با مجرای نور و عشق به جهان شدن انجام میشه . اذکار معجزاتِ انررژیایی، جامهای قوانین و قدرت و صفات الهی هستن که تنها راه مخابره ش به جهان تویی ۱۲.نگاهت به کشور های دیگه س مرغ همسایه برات غازه و متوجه نیستی هر اقلیم آداب خودشو داره قرار نیست همه یه شکل رسالت به جا بیارن و تو یه کلاس باشن ۱۳.میدانی انرژیایی اطراف ماست از فکرها و باورها و احساسات .اگر خشم کینه نفرت حسرت ناکامی هایی که بواسطه اشخاص و اتفاقات رو میشه به جای پاکسازی،اعلامِ رها میکنم اعتماد میکنم میبخشم .همفازشون بشی و غم و خشم را بیشتر کنی مانع سخت تر میشه ۱۴."من" چه وجودیه که لذت نمیبره؟لذت را ذهنت چی تعریف کرد؟ تا من هست که منتظره اصلا اتصالی صورت نمیگیره .لذتهایی که من و ذهن میشناسه و انتظار برای همونها راه را بر اصلش میبنده تو به جای لا کردن من و تجربیاتش در همون وجود توهمی، منتظره دستاوردی هستی که مربوط به این آداب نیست ۱۵. چرخه ی تبادل در هستی داریم دادن و گرفتن روزمزه باید مادی و معنوی آورده و انرژیِ همسو به جهان داشته باشی تو پُستِ واسطه فیض را داری .سر پستت هستی یا غایبی؟ غایب مزدی دریافت میکنه؟ ۱۶.من و خواسته ها و طلبها ،در واجبات باید بره کنار بدون طلب و توقع نیت قرب الهی کن و سر پُستِ واسطه فیض بودن باش.نیت وحدت جهانی شدن داشته باش نه فردیت ۱۷.هر قدم هستی،در تو راستی آزمایی داره که "من" و طلبهاشه؟ چقدر دوام میاری درتسلیم ؟ کاسبی یا عابد؟ ۱۸.کسی که تسلیم واز روی شوقِ تشکر وعده با رزاقش شاه عالم و برای واسطه ی فیض شدن به واجبات مشغوله :همین اجازه و شرفیابی به این عمل براش موهبته و از وقت و لحظه ی سخاوتمند که شامل حالشه شاده و چه مقاومی گرانبها تر از واسطه فیض بود @maseeraramesh1401 خوب که بفهمیش و یادت باشه واجباتت نه به خاطر اینکه دستوره : بخاطره اینکه مهمترین کارِ تو،تو زندگیته واجب هست یادت باشه همنشینی باشاه حریمِ معطر ومطهر و مشتاق و وفادار و متعهد میطلبه تا جلوه کنه و شعف بیاره. برکت باد