🔴 چرا می‌توان از برگزاری مجمع عمومی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در فضای مجازی دفاع کرد؟ ✍ عبداله رضایی اساسنامه، متنی غیرمقدس، مشتمل بر گزاره‌هایی است که توسط افراد انسانی با تمامی محدودیت‌های خاص معرفت‌شناختی و هستی‌شناختی به نگارش در آمده. افرادی که از مهمترین مشخصات وجودی آنان ناتوانی در پیش‌بینی و پیشگویی آینده است. قوانین یا مواد اساسنامه، از در کنار هم قرار گرفتن دال‌ها و مفاهیمی ساخته شده‌اند که با لذات هیچ معنایی ندارند، هیچ حقی را ایجاد نمی‌کنند و فاقد قدرت هستند. کریستوفر منکه در کتاب نظریه رهایی می‌گوید: "قوانین برای آن هستند که به اجرا درآیند و در صورتی نابحق می‌شوند که اجرا نشدنی شوند، زیرا در آن صورت قوانین کارکرد مبنایی‌شان را از دست می‌دهند... دیگر نمی‌توانند ما را موجه کنند، هیچ ارزشی اعطا نمی‌کنند و موقعیت را توزیع می‌کنند یعنی هیچ‌گونه نظم هنجاری را پایه‌ریزی نمی‌کنند". گزاره‌های اساسنامه، سیال و شناور هستند قطعیت و مطلقیت‌شان برای همه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها امری محال است، چون تغییر و تبدل در زمان، انسان و جامعه گریزناپذیر است. جامعه دچار شرایطی استثنائی که از قبل قابل پیش‌بینی نبوده است، می‌شود، که در آن، قوانین، اصول اخلاقی، سنت، و همه‌ی اصولِ تا به حال مشروع و اجرایی، به حالت تعلیق درمی‌آیند و به سبب عدم قابلیت اجرایی‌شان در پرانتز قرار داده می‌شوند. به کرات در جامعه وضعیتی حادث می‌شود که صرف قانون جوابگو نیست. اصل خرد جمعی برای به تعلیق درآوردن قوانین است. "عدالت، قانون را در کنار عوامل و شرایط دیگر لحاظ می‌کند". در غیر این‌صورت دیکتاتوری قانون سبب فروپاشی می‌شود. جمله‌ی: "قانون ناموس ماست و تغییر در آن خیانت است". برای جهان مدرن که اصناف و نهادهای مدنی را پدید آورده نا کارآمد و استبدادی محسوب می‌شود. این بدان معنا نیست که در جهان مدرن استبداد رخت بربسته، از قضا با تمسک به این کلیشه‌ها باز تولید می‌شود. اساسنامه به نوعی محدود ساختن خویش است تا اطلاع ثانوی، اگر ابدی پنداشته شود و مجوز بیرون رفتن از فروبستگی‌اش ندهد ورود به امر آزاد را ناممکن می‌کند. وقتی به دو تفسیر از ماده‌ای از اساسنامه با دلایل هم‌حد و هم‌ارز طرفین مواجهه می‌شویم، راه برون‌رفت، تصمیمی نو و برسازنده، با شیوه‌ای کاملا دموکراتیک و بر اساس رای آزاد همه می‌باشد یا همان همه‌پرسی معمول و راهگشا، این امر در جلسات شورا راه را بر تفسیری هموار ساخت که برگزاری مجمع در فضای مجازی را به مثابه شیوه مرسوم در تصمیم‌گیری برای مصوبات شورا در حکم مجمع عمومی تلقی می‌کرد. که روش دیالکتیک توان تبیین آنرا دارد. فعالیت در نهادهای مدنی مستقل به درجه‌ای از حق و توان خودمدیریتی نیاز دارد تا دموکراسی در آن نهادینه شود، داشتن نگاهی صلب و سخت از اساسنامه، مجموعه را در موقعیت راکد و جامانده از پیشروی‌های بدنه‌ی  همان نهاد گرفتار می‌کند، نسلی که خود آئینی را برای داشتن جامعه‌ای آزاد و دموکراتیک نوید می‌دهند، و بر این باورند که هیچ امرِ مقدسِ مصونِ از انتقادی وجود ندارد. تصمیم عقلانی شورای هماهنگی می‌تواند راه نُمای جامعه‌ای باشد که دیکتاتوری قانون به سبب ازلی و ابدی انگاشتن آن، راه را بر خروج از عادتِ اطاعت بسته است. 🔹🔹🔹 شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران 🔹 نشانی کانال تلگرامی شورا: 🆔 @kashowra 📍اخبار، نظرات و انتقادات خود در حوزه مسائل صنفی و آموزشی را از طریق آی‌دی زیر برای درج در کانال ارسال کنید 👇 🆔 @kashowranews