‍ ای سقف این دنیا چه کوتاهی نمی خواهم پرواز من را پست می خواهی نمی خواهم تا قلبی از آیینه دارم در بساط خود از سفره ی این زندگی آهی نمی خواهم وقتی به دریا می زند طبع بلند من موسی به تورم می خورد گاهی نمی خواهم انگشتری دارم که در ملک سلیمان نیست خط امان از هیچ درگاهی نمی خواهم من راهی شهر خودآبادم که در این راه راه خودم هستم خودم راهی نمی خواهم تا جو فروشی کار این گندم نمایان است از خرمن هستی پر کاهی نمی خواهم شادم به فانوس خودم یعنی تو را دنیا در من اگر خورشید اگر ماهی نمی خواهم حتی همین سر را وبال گردنم باشد از من خدای من تو آگاهی نمی خواهم عمر جهان آمد برایم خنده ای کردم گفتم نمی خواهم تو کوتاهی نمی خواهم #حسن_دلبری