کارزار زنان،کارزاری علیه خشونت بر زنان

📌هیچ کس که ادعای مبارزه با ظلم و ستم در هر نقطه از جهان را دارد، نمی تواند نسل کشی ستمدیدگان فلسطینی را تحمل کند.

📌هیچ کس که مدعی مبارزه است نمی تواند نسل کشی از کودکان فلسطینی را تاب بیاورد.

📌هیچ کس در ایران که ادعای مبارزه علیه ستم بر زن، ستم بر کارگران، ستم بر ملیت های تحت ستم و... را دارد نمی تواند قتل عام فلسطینی ها را برای «مصلحت سیاسی» خود ندیده بگیرد، سکوت کند و با عقب افتاده ترین تفکرات مردم که «دشمن دشمن من دوست من است» سمت گیری کند.
این دسته از مدعیان مبارزه علیه ظلم و ستم عملا با سکوت شان نه تنها صحه بر این نسل کشی و جنایت علیه بشریت می گذارند بلکه چه بخواهند و چه نخواهند در کنار صهیونیست ها و دولت های امپریالیستی و هورا کشان سلطنت طلب فاشیست و نژاد پرست آنان قرار می گیرند.
#نه_به_صهیونیسم
#نه_به_بنیادگرایی_مذهبی
#نه_به_حماس
#نه_به_امپریالیسم
#انقلاب_در_همه_جا
#اتحاد_ستمدیدگان_جهان
#سرنگونی_انقلابی_جمهوری_اسلامی
@kaarzaar

🔴در #روز_جهانی_کارگر یادی کنیم از #الیاس_محمدی، ۱۹ ساله، کارگر میوه فروش و پاکبان افغانستانی که از بالای پل توسط مزدوران رژیم ضد کارگر و نژاد پرست به پایین پرتاب شد.
#نه_میبخشیم_و_نه_فرامس_میکنیم
#روز_جهانی_کارگر
#اتحاد_ستمدیدگان_جهان
#انقلاب_تنها_راه
#زن_انقلاب_رهایی
#سرنگونی_انقلابی
@kaarzaar

🖕#مزگین_آیدین پس از ۳۰ سال از زندان فاشیستی ترکیه آزاد شد!
📌📌مزگین در سن ۱۹ سالگی به زندان افتاد، او یکی از زندانیان سیاسی است که به مدت ۳۰ سال در زندان های فاشیستی ترکیه جوانیش سپری شد و در سن ۴۹ سالگی از زندان آزاد شد.! مزگین پس از آزادی از مبارزات قاضی محمد دفاع نموده و همین طور از جانباختگان مبارز هم چون #فرزاد_کمانگر و #شیرین_علم_هولی که به دست رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی اعدام شدند، یاد کرد.
📌📌زندان های مخوف ترکیه نیز هم چون ایران مملو از زندانیان سیاسی به ویژه زندانیان کرد است که مورد شکنجه های وحشیانه قرار می گیرند. هم چون ایران زنان زندانی سیاسی به ویژه اگر کرد باشند هم به جرم زن بودن و مبارز بودن و هم به جرم کرد بودن مورد آزار و اذیت فیزیکی و جسنی «مخصوص» قرار می گیرند.
#زنان_زندان_سیاسی
#زندان_های_ترکیه
#انترناسیونالیسم
#اتحاد_ستمدیدگان_جهان
#فاشیسم
#اردوغان_فاشیست

@kaarzaar

نامه #گلرخ_ایرایی از زندان آمل نشست سران برخی کشورها با طالبان که در پی زمزمه‌هایی برای به رسمیت شناختن طالبان توسط قدرت‌های جهانی در سال‌های اخیر صورت گرفت، تداعی‌کننده دهه خوفناک شصت برای ما ایرانیان است. روزگاری که اولین گروه بنیادگرای مذهبی و ارتجاعی در خاورمیانه روی کار آمد و در سال‌های اول استقرار توسط قدرت‌های جهانی به رسمیت شناخته شد. حکومتی که با توسل به زور سعی در اثبات خویش داشت و همزمان با پذیرش در عرصه‌های مختلف بین‌المللی مشغول غربالگری (اعدام و تیرباران، اخراج افراد از محیط کار و تحصیل، وادار افراد به ترک وطن با ایجاد فضای ارعاب و تهدید و غیره) در کلیه سطوح جامعه بود.
تکرار دوباره تاریخ در خاورمیانه‌ای متلاشی و زخم‌خورده خود به تنهایی درد بزرگیست و سخت‌تر از آن رویکرد برخی فعالین ایرانی و افغانستانی در قبال طالبان و چند دهه وحشیگری آنان است.
نامه‌نگاری و صدور بیانیه با محوریت مذاکرات صلح با طالبان به سازمان‌ها و نهادهایی که طی چند دهه سلاخی مردم افغانستان غیر از محکوم کردن و صدور بیانیه نخواسته یا نتوانسته بودند عملکرد دیگری داشته باشند، گواهیست بر افول و انفعال جامعه فعالین سیاسی در خاورمیانه و تنزل دادن خواسته آزادی‌خواهان که یقینا دور کردن عناصر ارتجاعی از قدرت است به برقراری گفتگو و طرح پیش‌شرط و مصالحه و مذاکره در خوشبینانه‌ترین حالت سطحی‌نگری، ندانم‌کاری و عدم توانایی این افراد از تحلیل اوضاع است.
فراموش نکنیم ما توسط تاریخ، اذهان عمومی و وجدان بشری قضاوت و محکوم خواهیم شد اگر خود را دوستان مردم افغانستان بدانیم و حق رهایی آنان از وجود طالبان که رهاورد سال‌ها تلاش استعمار و ارتجاع است را به اما و اگرهای خود فروکاهیم و به جای ایستادن در برابر میزبانان طالبان قلم در دست گیریم و گامی برداریم که حرکت بعدی آن یقینا دست دادن با طالبان برای پذیرش سقف فروکاسته مطالبات آزادی‌خواهانه‌مان خواهد بود.
پس از سال‌ها جنگ‌زدگی مردم خاورمیانه به سمتی می‌رویم که دومین گروه بنیادگرای مذهبی در منطقه توسط قدرت‌های جهانی به رسمیت شناخته می‌شود و به زودی شاهد نشستن آنان با هم پای میز مذاکره خواهیم بود. توحش طالبان بر هیچ کسی پوشیده نیست و حضور دوباره‌شان در خیابان‌های افغانستان لرزه بر اندام مردم این کشور انداخته است.
این که امروز دم از سیاست‌ورزی می‌زنند و تلاش می‌کنند وعده‌های خود را از طریق سخنگویشان اعلام کنند نشانی از متمدن شدن آنان نیست و قطعا زمینه‌ساز اعتماد به آنان نخواهد بود.
تاریخ در خاورمیانه در حال ورق خوردن است و ما بی‌تفاوت به سهمناکی آن چه در برمان گرفته است، با مصلحت‌اندیشی‌های نابه‌جا و بعضا منفعت‌طلبانه خود به توحش فرصت رمیدن و حمله دوباره می‌دهیم. ایستادن تمام قد و تا پای جان در برابر عوامل زور و جنایت حتی اگر به ایجاد فضایی خشونت‌آمیز منجر شود، خشونت‌طلبی نیست. خشونت‌طلبی تواضع و سکوت و‌ ندانم‌کاری در برابر عوامل زور و جنایت است. خشونت‌طلبی فرصت دوباره دادن به عوامل زور برای سرکوب بیشتر است و برافراشتن پرچم صلح در برابر طالبانی است که سال‌ها مردم افغانستان را درید و آواره غربت کرد و‌ پر واضح است که همچنان بر ماهیت اولیه خود استوار است.
دچار شدن به وارونگی در درک واقعیت و القای وارونه واقعیت به جامعه ایستادن در صف عوامل زور و‌ خشونت است؛ حتی اگر پرچم سفید صلح در دست و نام سفیر صلح بر سینه باشد.
به امید خاورمیانه‌ای رها از استعمار، استبداد و ارتجاع.
گلرخ ایرایی / مرداد ۱۴۰۰ / زندان آمل
#درهای_زندان_شکسته_باد
#نه_به_بنیادگرایان_اسلامی
#نه_به_سرمایه_داری_امپریالیستی
#اتحاد_ستمدیدگان_جهان
#سرنگونی_انقلابی
@kaarzaar

📣گرامی باد روز جهانی کارگر!
🔺این آهنگ زیبا متعلق به همه انسان هایی است که برای جهان نوینی مبارزه می کنند که در آن نه ستمی، نه استثماری، نه مرزی، نه جنسیتی، نه طبقه ای، نه ملیتی، نه مذهبی و.. وجود ندارد.

#اول_ماه_مه_روز_کارگر
#اتحاد_ستمدیدگان_جهان
#جهانی_بدون_مرز
#جهانی_بدون_ستم_و_استثمار
#جهانی_بدون_ستم_جنسیتی
#سرنگونی_انقلابی
@kaarzaar