🔴 برایِ و به یادِ #کیانوش_سنجری
🖊️ مجید صالح زاده / ۲۵ آبان ۴۰۳
در تمام صفات ویژگیهای شخصی کیانوش سنجری واژه (خوش) دیده می شود خوش تیپ، خوشنام، خوش ذات، خوشفکر، خوش قامت، خوش لباس، خوش منظر، خوش آتیه، خوش انگیزه، خوشحال و البته من از نزدیک برخوردی با او نداشتم که از خوش برخوردی او بگویم اما کسانی که از نزدیک با کیانوش ارتباط داشتند در گفتار و نوشتار خود از خوش برخوردی او می گویند، اما صدا و تصویر کیانوش از وقار و متانت او حکایت داشت که خوش برخوردی او را شهادت می داد، اما ای کاش می شد خوش قولی را به او نسبت نداد سرانجام بعلت خوش قول بودن خود به زندگی ثمر بخش و پرفراز و نشیب خود پایان بخشید حیف که تمام خوشی ها را با خود برد و همه این خوشی ها را از ما دریغ کرد و ما را در جامعه ای محروم از خوشی تنها گذاشت، او درخواست آزادی چندتن از زندانیان سیاسی را داشت چون خواسته اش را برآورده ندید به عهد خود وفا کرد و در اعتراض به این بی تفاوتی خودش را از قید زندگی رها کرد، روح بزرگ کیانوش در این دنیای دون و فریبنده نمی گنجید او همه انسانها را رها از بند و زنجیر می خواست و معتقد بود هیچ انسانی بخاطر فکر و عقیده اش نباید در زندان باشد، کیانوش برای #آزادی
احترام زیادی قائل بود اما برای جان شیرین خود و زندگی پربار و اثرگذارش هیچ ارزشی قائل نبود، زندگی را تنها در سایه آزادی در کنار سایر هم وطنان خود شایسته می دانست، او تنها به خودش فکر نمی کرد به وطنش، به ایران، به آینده، به تمام هموطنانش فکر می کرد، عشق به میهن او را به ایران کشاند، بسیاری آرزو داشتند که جای کیانوش باشند، خطر را به جان می خرند، کوه، جنگل، دریا را می پیمایند و از جان می گذرند تا خود را به آنسوی مرز شقایق برسانند شاید آزادی را نفس بکشند اما کیانوش به تمام این خوشبختی ها پشت پا زد و خود را از آنسوی آبها به ایران رساند تا ارمغان آزادی را به هم وطنانش هدیه دهد بارها زندان را تجربه کرده بود برای آزادی مبارزه می کرد، غم زندگی داشت و برای یک زندگی معمولی در کنار هم وطنانش به ایران آمد او می گفت: « زندگی به من یک وطن بدهکار است که در آن فقط به زندگی فکر کنم، » او به زادگاه خود آمد تا در کنار هموطنان خود بوی وطن را استشمام کند و به یک زندگی معمولی فکر کند اما زندگی در ایران به او مجال فکر کردن نداد این فرصت را از او گرفت، این فرزند برومند وشایسته ایران، به آغوش مادر خود ایران بازگشت و در آغوش مادر آرام گرفت، و به عهد و پیمانی که با هموطنان خود بسته بود پایدار ماند، کیانوش رفت اما درسهای بزرگی از خود بیادگار گذاشت، درسهایی که هرگز از صفحات تاریخ پاک نخواهد شد، استبداد زندگی را خالی از مفهوم می کند، زندگی بدون آزادی از معنا تهی می شود، باید مبارزه کرد و نباید تسلیم استبداد گردید، انسانها در ابراز عقیده آزاد هستند، جسم انسان دارای هیچ ارزشی نیست این روح بلند است که به جان انسان ارزش می بخشد، باید بفکر تعالی بخشیدن به روح باشیم نه پروار کردن جسم، این جسم خاکی را باید از اسارت این دنیای پست و فرومایه رهایی بخشید و به ظاهر فریبنده دنیا دل نباخت، باید تمام انرژی خود را صرف آبادانی در همین دنیا خلاصه کرد، اصلاً در نگاه کیانوش آخرت هم در همین دنیا خلاصه می شود او به هیچ زمان و مکانی خارج از ذهن وسیع خود قائل نبود و معتقد بود تمام وجود انسان در همین دنیا خلاصه می شود پس بهتر است تا می تواند همه خوشی ها را برای خود در همین دنیا مهیا سازد، کیانوش آلبومی از خوشیها را برای خود ذخیره کرد اما ناملایمات زندگی روی خوش به او نشان نداد و فرصت بهرهمندی از خوشی های ذخیره شده را به کیانوش نداد.
#کانال_فرهنگیان_البرز
🔸🔸🔸
https://t.center/k_F_ALBORZ