پادشه پاسبانِ درویش است
گرچه رامش به فرّ دولت اوست
گوسپند از برای چوپان نیست
بلکه چوپان برای خدمتِ اوست
#سعدیآمار رسمی درگذشتگان در یک روز به دویست نفر رسید. دویست خانوادهٔ عزادار در یک روز. جگرِ همهٔ ما با شنیدن این خبرها کباب شده است.
اوضاع
#کرونا در ایران به بحرانیترین شرایط خودش رسیده است. در این میان رسانههای رسمیِ کشور مردم را مقصر میدانند. مردمی که آموزش ندیدهاند. مردمی که برای نیازهای حداقلی مجبورند که کار کنند. مردمی که از صعود قیمت ارز و طلا هراسان شدند و نگران و دواندوان در پیِ راهی برای نباختناند. انبوهِ مشاغلی که تعطیل شدند و کسی آن همه زیان را جبران نکرد.
حلِ این مشکلات به عهدهٔ کیست؟ به تعبیرِ
#افلاطون به عهدهٔ "حکیمِ حاکم" است و به تعبیر
#سعدی "چوپان". مردم هم باید نقش ایفا کنند، اما چگونه؟ با آموزش. از کسی که نیاموخته است که انتظار رفتار درست نمیتوان داشت. آموزش وظیفهٔ کیست؟ آن هم همان حکیمِ حاکم یا همان چوپان. علی(ع) فرمود که مردم به حاکمانشان شبیهترند تا به پدرانشان. با این متر و میزان، هر نقدی به مردم، نقد به ساختاری است که همان مردم را آموزش نداده است.
وزیر بهداشت امروز گفته است که: "گفته بودم که ممکن است در دقیقهٔ نود از کرونا گل بخوریم!"
آقای وزیر!
ای شما مارچلو لیپی و ما اکبر میثاقیان!
حبذا
آفرین به این همه دوراندیشی و نوستراداموسی!
بله کرونا کارش را خوب بلد است، انگار
#مارادونا است که پشت ضربهٔ آزاد ایستاده است.
اما گیرم ما
#اولیور_کان و
#لئو_یاشین باشیم،
آقای وزیر شما دیوارهٔ دفاعی را نچیدهاید!
این توپ متاسفانه گل خواهد شد، نه در دقیقهٔ نود، که در همهٔ دقایق.
ما تنها کشوری بودیم که از همان ابتدا درگیر کرونا شدیم و هنوز هم هستیم، بدا به حالِ ما اگر آخرین کشوری باشیم که از این بحران رها شویم. گفتهاند "الوقت سیف قاطع". نگذارید زمان بیش از این بگذرد. نگذارید این شمشیرِ برنده رها باشد، کاری کنید که شمشیر در دستِ ما و شما باشد، وگرنه این شمشیر، ما و امیدهای ما را به باد خواهد داد.
#جویا_معروفی@jooyamaroofi1