بگو به صبح که برخیزد از فرازِ ستاره بگو به آینه و نور از وصالِ دوباره بگو به مردمِ ری از شکوهِ کوهِ دماوند بگو ز نامهٔ بودا به مردمانِ هزاره بگو به عاشق و معشوق پنج‌گنجِ نظامی بخوان که «حَیَّ عَلَی العِشق» بر فرازِ مناره بگو که «مرغِ سحر» از غروبِ «توس» بخوانَد مگر پیاده شویم از هجومِ بغضِ سواره غزل بخوان به ترنم که رسمِ ماست تَغزُّل اشاره کن به تصوُّف که عِلمُناست اشاره (۱) بگو به مُرده‌دلان از صفا و حالِ جوانان بگو‌ به موج ز آرامش و سکونِ کناره بگو به مرگ کفن پوشد و تُهی شود از ما مگر بدوزیم از زندگی قبا به قواره (۱): «عِلمُنا هذا اشارة فاذا صار عبارة خفي»، سخن معروف ابوعلی رودباری است، صوفی قرن سوم #جویا_معروفی @jooyamaroofi1