ایرانِ من! بریده‌ٔ نایت کو؟ ای در خودت شکسته صدایت کو؟ بلبل! چه شد ترانه‌ٔ شادانت؟ ای بوستان! شکوفه‌سرایت کو؟ ای شعرِ خواجه سردرِ ایوانت ای نسخه‌ٔ خجسته شفایت کو؟ لختی نسیمِ نافه‌گشا رد شد ای زلف! قصّه‌های رهایت کو؟ ای جویبارِ خسته و خشکیده حالا که ساکنی گِل و لایت کو؟ بارانِ غصّه است و پناهی نیست هان ای وطن! بگو که ردایت کو؟ گم‌کرده ساحلیم و پریشانیم ای ناخدای پیر! خدایت کو؟ ای خاک! گوشِ من به دهانِ توست دردت به جانِ من، گِله‌هایت کو؟ #جویا_معروفی @jooyamaroofi1