نخست به سکوت برس ، آن وقت سخنانت نیرو و انرژی عظیمی را حمل میکنند ؛
آن وقت هر چه را که بگویی یا نگویی اهمیت خواهند داشت ؛ هر سخن تو یک شعر می شود.
ولی تو وسواس حرف زدن داری ، حرف زدنت یک برونریزی ؛ یک پاکسازی و تمیز کردن است.
ولی چرا خودت را روی دیگران تمیز میکنی؟!
چرا تمام انرژیهای منفی را روی دیگران میریزی؟
درها را ببند و تا دلت میخواهد با خودت حرف بزن.
خوب خواهد بود زیرا در هر حال این همان کاری است که همیشه میکنی!
ولی وقتی با دیگران چنین میکنی ، متوجه نیستی که چه کار بیمعنی ای انجام میدهی.
آنگاه رفته رفته ، هر چه آگاهتر شوی ، کلمات بیشتری ناپدید میشوند ، ابرها ناپدید میشوند.
وقتی آسمان درونات بیابر شد ، وقتی چشمانات بدون کلام و خالی از افکار شد ، و دهانات پر از سکوت گشت ، آنوقت چشم داری ، گوش داری ، آنوقت حسهایت کاملاً
خالی هستند ، ابزار نقلیه و ارتباط هستند.
آنگاه ارتباط دل با دل ممکن میگردد.
#اوشو🔮 @morghbe