︐یـه روز عـادی در مـاه اکتـبر،بـا دیدن لـبخندت گوشـای یخ کـردم بـه کـوره آتـش تـبدیل شـد.بـعد اون روز هـرثـانیه فـکر کـردم کـه بـا چـه چـیزی مـیتونم لـبخندت رو تـوصیف کـنم.تـو لـبخندت رو بـا چـشمای مـن نـدیدی.تـو صـدای قـلبمو وقـتی میخندی نـشنیدی...نـمی‌دونم موقـع لـبخند،چـال عـمیق گـونت مـثل مـروارید رو بـپرستـم یـا چـشمایی کـه شبیـه سـتاره هـای درخـشان بـین ابـرهـای آسـمـون. بیا هـرروز بـرام لـبخند بـزن،بـیا هـرروز بـهم لـبخند بـزن تـا هـمه زخـمایی کـه دارم بـا سـتاره هـای چـشمات و شـیرینی لـبخندت الـتیام ببینند.مـگه تـوی ایـن زنـدگی قـشنگ تـر از لـبخندت چـیزی دیده‌ام تـا لـبخندت رو تـوصیـف کـنم؟