‍ 〇🍂 🍂 ■عشق و شعر تویی همان آوا که پاسخ می‌دهی به ندای من بی این صدا هیچ شعری نمی‌تواند مجذوب خود کند پژواکی را که می‌آمیزد زمزمه‌ی عشاق را به غبارِ قرون. تو همانی که با او واژه به واژه می‌بافم اندامِ سرودمان را و پیوند می‌گیرم با او و قیاس می‌کنم قیاس‌ناپذیرِ همیشه‌پابرجا را، با سِحری ناپایدار که قادر به مردن نیست. به چشم‌ام تو کنتس طرابلسی همان‌گونه که گرگ‌بانوی پُنُتیه و من از راه جاده‌های انتاکیه عازمِ زیارت‌ام آن‌جا که لابه‌لای سنگ‌های پروانس به هیأتِ گرگ درآمده‌اند خنیاگران معمایی تو از دور می‌بینی که می‌آیم، اما عریان می‌شوی بی‌پروا: عشق و شعر ناگزیرند… ■شاعر: #آندره_ولتر (#آندره_ولته) [ André Velter / فرانسه، ۱۹۴۵ ] ■برگردان: #سارا_سمیعی #جهان_شعر_و_ترجمه 〇🍂🆔 @jahan_tarjome‌‌