صبح دانشگاه

📋 #گزارش_جلسه
👤 دکتر سید مهدی حجازی
3⃣ قسمت سوم

▫️ دانشگاه نسل چهار دانشگاهی بود که خواهشاً شما خیلی گلوبال هم فکر نکنید؛ اندکی هم لوکال فکر کنید که ما اصلاً برای چه این دم و تشکیلات را راه انداختیم؟ مکانی به نام دانشگاه که بیاید نیرو تربیت کند و در کنار آن پژوهش شکل بگیرد و فناوری از درون آن بیرون بیاید؛ همه اینها برای چیست؟ برای این است که محیط پیرامونی بهبود پیدا کند. در شروع شکل‌گیری دانشگاه‌های نسل ۴ یک تعریف خیلی قشنگ از دانشگاه ارائه گرفت، گفتند دانشگاه نسل ۴ دانشگاه اثرگذار بر محیط پیرامونی و اکوسیستم اطراف خودش می باشد. گفتند یک دانشگاه، دانشگاه نسل۴ است به شرطی که قیمت زمین‌های یک شهر ثابت بماند اما زمین‌های اطراف دانشگاه، حداقل سالانه ۲۰ درصد رشد قیمت داشته باشد.

▫️ آن‌قدر اثرگذار بر اکوسیستم اطراف خود باشد که همه دلشان بخواهد اطراف دانشگاه ساکن بشوند.
این قدر این اکوسیستم گسترش پیدا بکند که شرکت‌های دانش بنیان -به زعم ما استارتاپ‌ها- شرکت‌های سرمایه‌گذار ریسک‌پذیر، جسورانه، پارک علم و فناوری؛ همه اینها از دلش بیرون بیاید و حول و حوش دانشگاه آن‌قدر شکل بگیرد و رشد بکند که اصلاً این منطقه دانشگاه یک گلی از شهر و یک منطقه ویژه شهر بشود. آیا اینها برای ما رویاست؟ خیر. همین الان که داریم با هم صحبت می‌کنیم اگر دقت بفرمایید ناحیه نوآوری شریف که در تهران در مجاورت کارخانه نوآوری آزادی شکل گرفته دارد کم کم به آن سمت میرود.

▪️ ما وقتی داریم از دانشگاه نسل ۴ حرف میزنیم؛ مدل خارجی آن را اگر بخواهیم پیدا بکنیم می‌شود دانشگاه سیلیکون ولی (Silicon Valley) در ایالت نیویورک؛ این طرف در اروپا اگر ما از دانشگاه نسل ۴ صحبت می‌کنیم می‌شود سوفیا پارک فرانسه (Sophia Antipolis) که فقط ۶۰ نهاد آموزشی در این زون هست و اصلا منطقه را از لحاظ تجاری و اقتصاد علمی فوق‌العاده ارتقا داده‌. خلاصه اینکه دانشگاه نسل ۴ می‌شود دانشگاه دردآفرین، دردمندآفرین، دغدغه آفرین، این دانشگاه نسل ۴ می‌شود.

#رسانه_دانشجویی_صبح_دانشگاه
🆔 @iut_sobh

📋 #گزارش_جلسه
👤 دکتر سید مهدی حجازی
2️⃣ قسمت دوم

▪️ به تدریج وقتی که چرخه‌ی علم، فناوری، صنعت، علم - دوباره از دل صنعت علم بیرون بیاید - مطرح شد؛ دانشگاه نسل دو به نوعی پدید آمد. وقتی نیاز‌های پژوهشی در کنار آموزش‌های تخصصی آمد و علم توسط پژوهش راه خود را گشود؛ دانشگاه‌های نسل دوم که پژوهشی محور است و در کنار آموزش، پژوهش هم داشتند ساخته شد. اگر به مبانی دینی نگاهی بیندازیم و زکات علم نشره را ببینیم؛ رسالت اجتماعیِ پژوهشی که ما انجام دادیم طبیعتاً منتشر کردن آن است؛ بنابراین بحثی به نام مقاله در تاریخ پژوهش‌های دنیا که بخشی از آن هم در دانشگاه انجام می‌شد شروع شد. دانشگاه‌های نسل دوم که شکل گرفتند طبیعتاً یکی از خروجی‌های آنان از پژوهش‌هایشان مقاله بود. آنهایی که باهوش تر بودند و فوت‌های کوزه‌گری کار را در مقالات‌شان ارائه نمی کردند و آنهایی که یا باهوش نبودند و یا خیلی خیرخواه بودند از الف تا ی پژوهشی که انجام داده را منتشر می‌کردند.

▫️ به دانشگاه صنعتی اصفهان اگر از این حیث نگاه کنیم یک دانشگاه نسل دو هم هست؛ به خصوص از ابتدای دهه ۸۰ که انتشار مقالات در مجلات معتبر شاخصی برای یک سری ارتقاء، برای مدرسین دانشگاه و پذیرش دانشجویان دکترا شد.
▪️ بازار این کار گرم شد؛ شاید بخشی از آن هم به این دلیل بود که یکی از پارامتر‌های علم سنجی در بیرون کشور همین بحث‌ پیشرفت‌های پژوهشی با نگرش به مقالات منتشر شده بود. اگر از این نگاه که ما یافته‌های پژوهشی خودمان را که به نفع بشریت هست منتشر کنیم و در درجه اول هم خودمان از آن استفاده نماییم، باز هم مقاله نویسی به نظر پدیده بدی نیست. البته باید اخلاق حرفه‌ای هم در این کار رعایت شده باشد؛ یعنی داده‌ها، خدای ناخواسته داده‌های فیک و داده‌سازی نباشد، نیت هم یکی نیتی باشد که ابناء بشر از این استفاده بکند، یکسری زمینه های خاص و فوت‌های کوزه‌گری کار هم طبیعتاً افشا نشود، دانشگاه صنعتی اصفهان دانشگاه نسل دویی مطرح هم هست و راهش را هم به جلو دارد می‌برد.

▫️ دانشگاه‌های نسل سه در واقع یک ورژن پیشرفته‌تر بودند و در بستر زمان شکل گرفتند - یک شبه بعد از این جلسه ما شکل نگرفتند - دانشگاه‌هایی بودند که خروجی آنها نیروهای فن‌آفرین و کارآفرین‌ بودند. یعنی آموزش و پژوهشی به درد میخورد که منجر به یک فن‌آفرینی بشود و این چرخه علم، فناوری، صنعت، علم؛ قسمت فناوری آن خیلی پررنگ شده باشد. این دانشگاه‌های نسل ۳ بود. طی این حوزه وظیفه دانشگاه تربیت نیروهایی است که می‌خواهند در حوزه‌ی فن‌آفرینی و کارآفرینی خدمات بدهند.
از این حیث هم می‌شود گفت که تقریبا دانشگاه صنعتی اصفهان از ابتدای دهه ۹۰ کارها و فعالیت‌های خود را شروع کرد. (اینها با بخشنامه یک شبه محقق نمی‌شود حالا که می‌خواهیم برویم نسل ۴ نمی‌توانیم بیانیه بدهیم بسم الله الرحمن الرحیم ما از فردا صبح دانشگاه نسل ۴ می‌شویم... این باید در دل زمان شکل بگیرد و باید کارهایی کرد که این نرخ رشد سریع تر باشد) دانشگاه های نسل ۳ یک ویژگی خطرناکی که میتوانند داشته باشند این است که به مقوله فن‌آفرینی به تمام ابعادش نگاه نکنند یعنی ممکن است یک فناوری ابروی ما را درست و چشممان را کور بکند. اتفاقی که در پست‌مدرنیسم دنیا خیلی به آن مبتلا شد و برای همین دانشگاه نسل ۴ شکل گرفت.
#رسانه_دانشجویی_صبح_دانشگاه
🆔 @iut_sobh

📋 #گزارش_جلسه
👤 دکتر سید مهدی حجازی
1️⃣ قسمت اول

▪️ اگر کمی جستجو کنیم، حداقل به چهار نسل مشترک در ادبیات‌های مختلف به لحاظ طبقه بندی دانشگاه‌ها خواهیم رسید. طبیعتاً این نسل ها در بستر زمان شکل گرفته و طبقه بندی می شود.

▫️ نسل اول دانشگاه ها مدارس پیشرفته تر و بزرگتر بودند که در واقع هدفشان آموزش‌های تخصصی بود. که از این حیث، دانشگاه صنعتی اصفهان از پیشروها هست و آموزش یکی از المان‌های پیشرو کردن این دانشگاه طی ادوار گذشته بوده است. همیشه دانشگاه صنعتی اصفهان به عنوان یک دانشگاه دارای دیسیپلین و انضباط در امور آموزشی سرآمد و مطرح بود. پس می‌شود گفت که دانشگاه صنعتی اصفهان با تعریفی که ما از دانشگاه نسل اول داریم یک دانشگاه نسل اولیه خوب هست.
#رسانه_دانشجویی_صبح_دانشگاه
🆔 @iut_sobh

▫️ یكی از اشتباهاتی كه در كار دانشگاه ما رخ داده است اشتباه میان علم و سیاست علمی است. یعنی سیاست علم را هم مثل علم جهانی انگاشته‌اند. درست است كه علم جهانی است اما سیاست علم جهانی نیست بلكه دانشگاه در هر جایی باید معین كند كه چگونه می‌توان مسیر علم و پژوهش را با تاریخ و امكان‌های تاریخی و روحی آنجا هماهنگ كرد.

آموزش و پژوهش وظیفه هر دانشگاهی است اما آموزش باید مدام تازه شود. پژوهش هم به علم جان ببخشد. نوشتن مقاله خوب است و فضیلت دارد، ولی وقتی مقاله را برای ادای وظیفه اداری و موفقیت در مسابقه مرتبه و مقام علمی می‌نویسند، شاید مقاله نویسی قدر شایسته خود را از دست بدهد و كار به جایی برسد كه مقاله را از بازار بخرند و صرف گرفتن مدرك تحصیلی و ارتقای مرتبه دانشگاه كنند.

▪️پس اگر گفته شد كه دانشگاه جایی نیست كه در آن فقط درس بخوانند و مقاله بنویسند مراد انكار لزوم و اهمیت آموزش و مقاله نوشتن نیست بلكه تاكیدی است بر اینكه پژوهش باید زنده باشد و با تعلق خاطر به علم برای حل مسائلی كه علم كشور با آنها مواجه است، صورت گیرد.
 
‌ 
▫️ اگر مقاله‌هایی كه نوشته می‌شود ارتباطی با صنعت و كشاورزی و مدیریت و آموزش و اخلاق و روح و جان و رفتار مردم كشور نداشته باشد و صرفا به درد بالا بردن آمار و ارتقای شغلی و دانشگاهی بخورد، مایه پیشرفت علم نمی‌شود. ما باید از دانشگاه مقاله نویس بگذریم و به دانشگاه مساله‌اندیش برسیم كه در این صورت صاحب مقالات بهتری خواهیم بود. تكرار كنیم كه حساب كسانی كه در مرزهای علم پژوهش می‌كنند جدا است و آنها را نمی‌توان تابع برنامه علم كشور كرد. در كشور ما هم دانشمندان ممتاز وجود دارند ولی آن اندازه كه ما در دانشمندی پیشرفت كرده‌ایم در دانش پیشرفت نداشته‌ایم.

📄 قسمت دوم مقاله "درباره ی دانشگاه"
👤 دکتر رضا داوری اردکانی
#رسانه_دانشجویی_صبح_دانشگاه
🆔 @iut_sobh

🔺 بد نیست كه یك بار دیگر به تصوری كه از علم و دانشگاه داریم، بیندیشیم. تصور و درك رایج غالب در میان ما این است كه دانشگاه جای درس خواندن و متخصص شدن و تولید مقاله است ولی دانشگاه فقط درس نمی‌دهد و متخصص نمی‌پرورد.
دانشگاه علاوه بر آموزش و پژوهش در مسائل تخصصی، باید ناظر زندگی مردم و شوون جامعه و سیاست كشور باشد و به وضع زمان و جهان و مخصوصا به اینكه آموزش و پرورش و مدیریت و صنعت و كشاورزی و فرهنگ چگونه باید باشد بیندیشد و همواره فكر كند كه كشور به كجا می‌رود و از علم چه بهره‌ای می‌توان برد و علوم با یكدیگر و با جامعه چه ارتباطی دارند.

▪️ به بیان دیگر دانشگاه باید علم را با فرهنگ جمع كند و با این جمع است كه علم استحكام می‌یابد و كارساز آینده می‌شود و این كاری است كه ما در دانشگاه‌های مان كمتر انجام می‌دهیم و به همین جهت دانشگاه‌ها هم با زندگی مردم و با كار و شغل و فرهنگ و اعتقادات ارتباطی ندارند.
البته كوشش‌هایی شده است و هم اكنون نیز می‌شود كه این پیوند برقرار شود و خدا كند كه موثر و كارساز باشد.

▫️ دانشگاه باید پروای آینده را داشته باشد و یكی از نشانه‌های توجه به آینده و آینده داشتن پروا و مراقبت است. به عبارت دیگر پروا نداشتن و نگران نبودن و با غفلت زیستن می‌تواند نشانه در جا زدن در زمان حال مكرر باشد.
وقتی نمی‌پرسیم دانشگاه چه كرده است و چه می‌كند و چه باید بكند پیداست كه بر كار و بار و برنامه و آموزش و پژوهش آن نظارت نداریم و می‌گذاریم به هر جا می‌خواهد، برود و هر چه می‌خواهد بكند. 

📄 قسمتی از مقاله "درباره ی دانشگاه"
📚 اکنون و آینده ما
👤 دکتر رضا داوری اردکانی

#رسانه_دانشجویی_صبح_دانشگاه
🆔 @iut_sobh

▪️دانشگاه چیست؟ ظاهرا طرح این پرسش چندان وجهی نداشته باشد زیرا بیشتر مردم می‌دانند كه دانشگاه چیست و شاید خود در دانشگاه درس خوانده باشند یا فرزندان و نزدیكان‌شان در آنجا درس بخوانند.

▫️ پرسش‌هایی از این قبیل هم كه چرا دانشگاه به وجود آمده و تاكنون منشا چه آثاری بوده و اگر نبود چه نقصان و خسرانی پدید می‌آمد و... زاید و بیهوده است. هیچ یك از ما نمی‌توانیم، بپذیریم كه در كشور دانشگاه نباشد و كار دانش و پژوهش تعطیل شود. پیداست كه كسی نمی‌گوید دانشگاه نباشد و اگر بپرسند دانشگاه چیست به قصد مخالفت نمی‌پرسند.

▪️ اتفاقا این ما نیستیم كه می‌پرسیم دانشگاه چیست بلكه اروپاییان و امریكاییان صاحبنظر به دانشگاه و آینده آن می‌اندیشند. دانشگاه‌های اروپا و امریكای توسعه‌یافته نه در تحقیق و تفكر و نظر بلكه در رسوم و آداب و تشریفات برای همه جهان اسوه‌اند و آنها هر چه بكنند و بگویند، جهان توسعه‌نیافته بی‌درنگ و تامل پیروی می‌كند.

🔺انتشاری فیلمی در جلسه دانشمندان با رئیس جمهور، که فردی با ارجاع مقالات بالا در مورد زبان برنامه نویسی "پایتون" ادعاهای عجیبی مطرح می کند، در رسانه خبرساز می شود. 
🔍 یک مواجهه با این اتفاق این است که چطور فردی با این روزمه علمی و مقاله ای و H-Index بالا، دچار چنین اشتباهی می شود؟ 
▪️اینکه اساسا مقاله محوری در بین اساتید ما، چگونه آنها را در عالمی دیگر محصور کرده است و از دیدن واقعیت ها و مسائل بازداشته است؟
آیا مقاله محوری در تعارض با حل مسئله و توجه به مسائل جامعه است؟
▫️براستی ماموریت دانشگاه و نسبت آن با جامعه چیست؟ آیا دانشگاه باید به علم بپردازد یا مسائل و مشکلات جامعه را حل کند؟
آیا این سیستم فعلی دانشگاه ها، می تواند در پیشبرد و پیشرفت کشور، نقشی اساسی ایفا کند؟

🔴 نشست اول : پایتون گیت
🔹 تاملی در مسئولیت دانشگاه در قبال ملت
با حضور اساتید:
◽️دکتر علیرضا فدایی تهرانی
◾️ دکتر سید مهدی حجازی
◽️دکتر مجدالدین نجفی
📆 یکشنبه ۳۱ اردیبهشت ماه، ساعت ۱۳:۱۵
📍 تالار ۸ (فتوحی)

#رسانه_دانشجویی_صبح_دانشگاه
🆔 @iut_sobh

به نام مبنای علم
🔹 سلام! احتمالا یادداشت های بالا که گزیده هایی از کتاب نشت نشای رضا امیرخانی هست را خونده باشید؛ اگر نخوندید برگردید و بخونید.

🔸 و اما صبح دانشگاه که یه جمع دانشجوییه وقتی به اطرافش نگاه کرد دید انگار چیزی که اینجا یاد گرفته با مسئله هایی که کشور درگیرش هست خیلی فاصله داره و این فاصله قرار نیست توی دانشگاه پر بشه؛ این فکر از کجا پیدا شد؟ از اونجا که توی لیسانس بعضی از اساتید میگن اگه بتونی یه مقاله بدی خیلی خوبه و همین مسیر را هم توی فوق و دکترا ادامه بدی دیگه مرزهای علم را رد میکنی؛ ولی هر چی ما فکر کردیم که این مقالات چه مسئله ای را داره از کشور حل میکنه و چقدر در توسعه و پیشرفت کشور موثر هست نفهمیدیم و شک کردیم که نکنه کلا قرار نیست مسئله ای حل بشه و یا حتی بهش فکر بشه.
و سوال مهم اینکه آیا اصلا دانشگاه در قبال جامعه مسئولیتی داره؟

🔹 این شک بود تا این کتاب نشت نشا را پیدا کردیم و دیدیم که ما فقط این ذهنیت را نداریم و ایشون هم این سوال را داره و تازه کلی حرف دیگه هم داره.
🔸 با چند تا از اساتید هم سوالمون را مطرح کردیم و دیدیم انگار بین خود اساتید هم این سوال هست برای همین تصمیم گرفتیم گفت و گوهایی بین چند تن از اساتید و صاحب نظران برگزار کنیم تا حرف های جدی تری بشنویم. شما هم بیایید تا بیشتر حول این موضوع گفتگو کنیم.

#رسانه_دانشجویی_صبح_دانشگاه
🆔 @iut_sobh

در زمینِ که می‌کاریم؟
3️⃣قسمت سوم

▫️باز هم در زمین که می کاریم؟ و این قصه یک‌بار مصرفی نیست که یک‌ بار اتفاق افتاده باشد و تمام شده باشد و خلاص. مانند یک قصه‌ی دنباله‌دار هر روز باید منتظر قسمت تازه‌ای بود.

▪️و امروز نوبت قصه‌ی مقالات چاپ‌شده است، یا همان پی‌پرها (paper). آن طرف آب کمّی کردن ملاک‌ها و مناط‌های اندازه‌گیری، در دوره‌ای تعداد مقالات چاپ‌شده در نشریات معتبر علمی را ملاکی برای تعیین سطح اساتید و دانشجویان می‌دانستند. و البته چون تعیین سطح، ارتباط مستقیم با سطح درآمد و پول داشت، فسادپذیری بسیاری داشت این نشر مقالات. بودند میان سردبیران نشریات علمی که زیرِ میزی می‌گرفتند و مقاله چاپ می‌کردند. عقل به مسئولان کمک کرد تا ملاک کمّی دیگری بیابند. نگاه کلان به عوض سعی در نظارت بر سردبیران نشریات، راه حلی خلاقانه ابداع کرد. پس ملاک دقیق‌تری از تعداد مقالات چاپ‌شده را پیدا کرد و آن نیز تعداد ارجاعات در مقالات دیگر بود. یعنی اگر چاپ مقاله‌ای یک امتیاز داشت، ارجاع به آن مقاله و مأخذ دادن به آن مثلا ده امتیاز داشت. به این ترتیب مقالاتی که به صورت غیرمسئولانه چاپ شده بودند، به دلیل عدم قوت علمی مورد ارجاع قرار نمی‌گرفتند و امتیاز بالایی به دست نمی‌آوردند... بگذریم. ارجاعات، پیش‌کش...

▫️حالا همین قضیه را ترجمه کردیم تعداد مقالات چاپ شده، موجبات افتخارات اساتید شده است. اما در زمین که می‌کاریم؟ این مقالات که مقام وزارت به آن می‌بالد و دانشگاه‌ها فخر می‌فروشند با تعداد آن‌ها در همان نشریات غربی چاپ می‌شوند! یعنی ما بی‌جیره و مواجب به سؤالات علمی غربیان پاسخ می‌دهیم؛ تازه شاید به ایشان کمک مالی هم بکنیم در پروتکل زیرمیزی یا رومیزی و از همه‌ی این‌ها اسف‌بارتر این‌ که فخر نیز می فروشیم به این عمل! بُله مردما که ماییم... یعنی نمی‌توانستیم دست کم چند نشریه‌ی وزین علمی برای خودمان دست و پا کنیم تا به سؤالات خودمان جواب دهیم؟!
📚 نشت نشا
👤 رضا امیرخانی
🔴 پایان

#رسانه_دانشجویی_صبح_دانشگاه
🆔 @iut_sobh