ماهی قرمزهایی محکوم به مرگ
‼️🔺از آنجا که تعداد زیادی از هموطنهایمان در روزهای پایانی سال مشغول خریدند و
ماهی قرمز هم یکی از همین اقلام موجود در لیست واجبات خرید است، میخواهیم لطفی کرده و پیش از خرید
ماهیِ عید حقایقی را در مورد این موجود دوستداشتنی که مثل جانوران دیگر، قربانی ناآگاهی و شاید هم خودخواهی انسان است با هم مرور کنیم.
🔺این موجودِ بیدفاع در طبیعت و در حالت عادی تا 25 سال عمر میکند و حتی در شرایط سختی مثل اسارت اگر بهدرستی نگهداری شود، میتواند تا 10 سال زندگی کند اما در تنگنای تُنگهای خانگی، دو-سه هفتهای بیشتر دوام نمیآورد و ما هم برای توجیه تنبلی و بیمسئولیتیمان، افسانهٔ «حافظهٔ سه ثانیهای» را بهوجود آوردهایم. «حافظهٔ سه ثانیهای» داستانی است که ساختهایم تا از بار ظلممان به این موجودات، شانه خالی کنیم؛ حال آنکه تحقیقات نشان دادهاند
ماهیهای قرمز میتوانند تا حداقل سه ماه حافظه داشته باشند (1) و در ضمن میشود به آنها آموزشهایی هم داد (2).
🔺گرفتن جان این موجودات نازنین فقط محدود به بیتوجهی خریداران نیست، در جریان تولید و ارائه به بازار هم تعداد قابل توجهی
ماهی جانشان را از دست میدهند. مهدی یوسفخانی، رئیس اتحادیه
ماهی و پرنده
ماهی میگوید: «از 50 میلیون قطعه
ماهیِ تولیدی در کشور، حدود 25 میلیون قطعه قبل از ورود به شبکه توزیع، جان خود را از دست میدهند و بقیه وارد شبکه توزیع میشوند.» یک لحظه مکث کنید، 25 میلیون؟ اگر بخواهیم از یک تا 25 میلیون بیوقفه بشماریم، چیزی حدود 434 روز طول میکشد! البته برای کسانی که صرفا به لذت شخصیشان یا پول میاندیشند و برای نامیدن موجوداتی جاندار از واحد "قطعه" استفاده میکنند -انگار که راجعبه اشیا حرف میزنند!- این رقم در برابر گردش مالی 10میلیاردیِ
ماهی قرمز چیزی نیست (3).
🔺اما حالا برویم سراغ پاسخ به این پرسش که اصلا چگونه پای -یا بالِ-
ماهی قرمز به سفرهٔ هفتسین باز شد و ما چگونه به خودمان اجازه دادیم که این موجود نازنین را بنشانیم بر سر سفرهٔ هفتسین، حتی اگر بهای این کار مرگ باشد!
گروهی معتقدند که
ماهی قرمز در اصل مربوط به سنت دیرینهٔ هفتسین نیست و تا چندی پیش اصلا لزومی بر حضور این
ماهی در سفرهٔ هفتسینِ نوروز نبوده. سند ادعایشان هم تابلوی «نوروز» حسین شیخ است که در عصر قاجاریه کشیده شده.
گروهی دیگر هم میگویند احتمالا
ماهی قرمز نماد
ماهی اسطورهای ''کَر'' است که در دریای فراخکرت از هوم مقدس در مقابل شرِ جانوران اهریمنی حفاظت میکرده است (4). همچنین
ماهی قرمز در چین نماد زندگی، زایندگی و وفور نعمت بوده و خوشیمن تلقی میشود (5). اما حتی با فرض تایید همین باور و حضور تاریخی
ماهی در سفرهٔ نوروز، چطور میشود که نماد زندگی حالا خودش به راحتیِ آب خوردن «کشته» شود؟!
چیزی که قرار بوده با «زندگی»اش خوشیمن باشد، مردنش، بدشگون نیست؟
🔺 ماهی قرمز در کشور ما گونهای مهاجم و بیگانه است و به همین دلیل رهاسازیاش در طبیعت میتواند باعث ایجاد مشکلات متعددی شود. درنتیجه بهترین کار، نخریدن آنهاست؛ موجودات حسمند، کالا نیستند که آنها را بخریم یا بفروشیم.
https://goo.gl/nC5DbB#ماهی_قرمزمنابع:
1.
https://goo.gl/vU5jXq2.
https://goo.gl/1fbHMAhttps://goo.gl/3YAX7uhttps://goo.gl/feB1Xw3.
https://goo.gl/yZzNQQ4. فرنبغ دادگی. بندهش، برگردان مهرداد بهار، تهران، نشر توس، ص 130و131
https://goo.gl/utiW4g5.
https://goo.gl/dhtZTz@IranVEG