اشکان زارعدرباره یک کامبک!
به بازگشت ترامپ فکر می‌کنم؛ شکست روشنفکری برایم عیان است. پروژه‌های رسانه‌ها که مشغول حقنه کردن انواع ایدئولوژی‌های مارکسی به خرخره عوام کالانعام بود را پروژه‌های واهی از جنس ایدئولوژی‌شان می‌فهمم. با خودم می‌گویم پروژه ۱۶۱۹ نیویورک تایمز در ایران پیروان بیشتری دارد تا ایالات متحده، گواه آن هم عنعنات توییت‌زن‌های کافه نشین وابسته به انواع شعب «چپ فارسی»!
دو یا سه سال پیش بود، مطلبی از راجر اسکروتن می‌خواندم که به کتاب شیر و تکشاخ جرج اورول ارجاع داده بود. کتاب را دانلود کردم و خواندم. نکته‌اش جالب بود. اورول می‌گوید که کارگران اولین گروهی بودند که به دفاع از میهن مقابل مارکسی‌ها پرداختند. اگر چپ باشید می‌گویید که آنها خلق ناآگاه‌اند؛ اما به نظر من فرودستان تنها جایی که می‌توانند به آن برای همیشه تکیه کنند میهن است.
بگذریم؛ گویی که در آمریکا هم کارگران و فرودستان به دفاع از میهن پرداخته‌اند. انواع اقلیت‌سازی‌های چپ‌نو در آمریکا تا گلو زیر گل گرفتار است. آنها که عمری تلاش کردند تا حقوق فردی را با ارجاع به‌وهم حقوق گروهی از میان بردارند امروز مات و مبهوت، فحش می‌دهند. مورخین چپ تمام تلاش خود را کرده‌اند که هر آنچه کثرت‌های یک ملت را زیر یک وحدت جمع می‌کند را نابود کنند؛ اما یک‌شخصیت تیپیکال آمریکایی، یک فرد که از سرزمین فرصت‌ها استفاده کرده، به رویاهایش رسیده همه رشته‌های آنها را پنبه کرد. چپ امروز از رسانه‌های فردی شکست خورده است. نتفلیکس نتوانست جای شاهکارهای مولفان را بگیرد؛ و پست‌مدرن گویی زورش به مدرن نخواهد رسید-هر چند که پست مدرن در نظر ما وجود نمی‌تواند داشته باشد بنا به ادعای مدعیانش گفتم- فرهنگ ملی هنوز در دل مردم باورپذیر‌تر از هر عنعنات دیگری است. حالا باید دید ترامپ می‌تواند فاصله‌اش را از محافظه‌کاری آمریکا کم کند؛ به آن برسد و کشورش را به مدد آن از عنعنات فرهنگی مارکسیسم رها سازد یا نه.
پ ن:
ایلان‌ماسک به نظرم توییتر را پولی کند و ریتوییت و این چیزها را پول بگیرد جهان جای بهتری می‌شود. بعدا راجع بهش می‌نویسم.
#ترامپ #مارکسیسم #پروگرسیو #
https://t.center/iranpazhohi
