کاوش

♦️امریکن کانزرواتیو گزارش داده که علت حذف برایان هوک، نماینده ویژه ترامپ درامور ایران، از تیم انتقالی دولت جدید در وزارت خارجه و اخراج تحقیرآمیزش از اندیشکده ویلسون، سخنان او درمورد بازگشت «سیاست فشار حداکثری» در مورد ایران قبل از ارزیابی مناسب گزینه ها توسط تیم ترامپ بوده که تازه قرار است تا یک ماه آینده نتیجه آن ارائه شود.

♦️در تحولی دیگر مایک دیمینو به عنوان معاون پنتاگون در امور خاورمیانه منصوب شده. او معتقد است که ایران یک تهدید درجه یک برای آمریکا نیست و آمریکا نباید در حمله نظامی، اسرائیل را همراهی کند. او حتی موافق اقدام نظامی علیه حوثی‌ها هم نبود.

♦️در خبری دیگر به دستور ترامپ، مجوز دسترسی امنیتی جان بولتون لغو و تیم محافظانش هم منحل شده است. ترامپ دیروز در سخنانی او را فرد احمقی نامید که می‌خواست خاورمیانه را منفجر کند.

♦️وزیر خارجه عربستان هم اعلام کرده که «باید از هرگونه جنگ در منطقه به ویژه جنگ ایران و اسرائیل جلوگیری شود و ابراز امیدواری کرده ایران با نگاه مثبت به دنبال تعامل با ترامپ باشد.»
همه نشانه‌ها حاکی است اعراب خلیج‌ فارس دیگر مشوق فشار حداکثری و جنگ علیه ایران نیستند.

🔷️به گمان من اینکه در نهایت سیاست ترامپ به کدام سمت و سو برود بیش از همه به خود ایران بستگی دارد. دوران «نه جنگ نه مذاکره» تمام شده. جمهوری اسلامی اگر آماده تغییر سیاست‌ها و توافق با آمریکا باشد راه باز است اما اگر اصرار به سیاست‌های تند پیشین داشته باشد آمریکا ممکن است ناچار به برخورد سخت حتی در سطح نظامی شود، گزینه‌ای که اصلاً مورد علاقه ترامپ نیست.

یکی از دوستان این توئیت رو برام فرستاد و بسیار لبخند به گوشه لبم آورد. توئیت‌های چهار پنج سال قبل من که حتی با سرچ عادی هم نمیان رو جمع کردند تا مثلاً من رو زیر سؤال ببرند. البته من متوجه نشدم تمسخر بت‌سازی از قاسم سلیمانی، آرزوی حذف نیروهای امنیتی فشل نظام و یک منشن بی‌ربط درباره سوریه و اسرائیل چه ایرادی داشته که با افتخار تبدیلش کردند به سند رسوایی من؟

این فرقه مجازی اگر نصف این زمانی که برای کشف و رسواسازی نوبادی‌ها گذاشته برای سازماندهی صرف کرده بود الآن وضعیت ما خیلی متفاوت از گیجی و آشفتگی امروزمون می‌شد.
در دنیای مجازی همه دوستان فعالانه در حال کشف و خنثی‌سازی پروژه‌ها هستند اما در زمین واقعیت، ولیعهدِ آریامهر بزرگ بعد از ۴۶ سال هنوز حتی یک رئیس دفتر یا سخنگوی رسمی هم نداره چه برسه به حزب و جبهه و تشکیلات. لابد مجازی مهم‌تر از اینه دیگه، چون حکومت‌ها در فضای مجازی تغییر می‌کنند!!!

https://x.com/jaavid_shah/status/1880724494219882643?t=trVrXD5tV672ZH2LckjoxQ&s=35

پیشنهاد هر نوع توافق سخت و سنگین از جانب دولت ترامپ شبیه به شرط‌های ۱۲ گانه پمپئو، معنایی جز حرکت به سمت فعال‌سازی مکانیسم ماشه و جنگ ندارد.
مشاور امنیت ملی ترامپ اعلام کرده که تا یک ماه آینده سیاست جدید آمریکا در برابر ایران تعیین خواهد شد پس فعلاً همه طرف‌های درگیر چاره‌ای جز صبر نخواهند داشت.

جمهوری اسلامی با خودداری از بعضی سیاست‌های تنش‌زا در ۲ ماه اخیر توانسته اندکی فضای سیاست خارجی ایران را آرام کند مخصوصاً با اجرا نکردن عملیات وعده صادق ۳
تصور کنید اگر حملات موشکی به اسرائیل به صورت پینگ‌پنگی ادامه پیدا می‌کرد الآن جنگ با اسرائیل یا حتی آمریکا به کجاها رسیده بود.
باید ببینیم در مورد مذاکره با ترامپ چه سیاستی در پیش گرفته خواهد شد.

دستیابی به یک توافق جامعه در زمان کوتاه باقیمانده تا انقضای مهلت فعال‌سازی مکانیسم ماشه( اواخر تابستان) اگر محال هم نباشد بسیار دشوار است. بنابراین تیم ترامپ اگر مایل به مذاکره و توافق با ج.ا باشند باید به یک توافق محدود و موقت که زمان گریز هسته‌ای را کمی افزایش دهد رضایت دهند. مثلا توقف غنی‌سازی ۶۰ درصدی و ۲۰ درصدی و تبدیل ذخایرش در ازای کاهش تنش و تعلیق برخی تحریم‌ها
توافق جامع هم می‌تواند به مذاکرات طولانی‌تر و مفصل‌تر در آینده موکول شود.

پ.ن: شخصاً شانس توافق را زیاد نمی‌دانم.

اخراج تحقیرآمیز برایان هوک از اندیشکده ویلسون توسط ترامپ در همان روز اول از آن چیزهایی است که کسی از آن سر در نمی‌آورد. آیا یک مشکل شخصی بین دو طرف پیش آمده یا ترامپ از عملکرد برایان هوک در جایگاه مسئول میز ایران در وزارت خارجه آمریکا در دور اول ریاست‌جمهوری خود ناراضی است؟ برایان هوک از چهره‌های اصلی سیاست فشار حداکثری علیه جمهوری اسلامی بود که فعالانه برای قطع درآمدهای ایران کار می‌کرد. با این حال همه این فشارها هم نتوانست ایران را به پای میز مذاکره با ترامپ بکشاند. ترامپ قصد دارد در سیاست خود علیه ج.ا تغییراتی ایجاد کند؟ آیا آن‌گونه که بارها لاف زده بود قصد دارد سریعاً با ایران به یک توافق جدید برسد؟! آیا او می‌خواهد از شرط‌های ۱۲ گانه وزارت خارجه پمپئو که برایان هوک هم نقش مهمی در پیگیری آن داشت عدول کرده و برای یک توافق جدید، امتیازات بزرگ به ایران پیشنهاد کند؟ واقعاً نمی‌دانیم چون ترامپ به شدت خودشیفته، خودرای و پیش‌بینی ناپذیر است.
تنها چیزی که تا الآن قطعی است بازگشت سیاست فشار حداکثری و تشدید اجرای تحریم‌هاست.

در میان پرونده‌های مهم سیاست خارجی آمریکا از بحران غزه و لبنان گرفته تا جنگ اوکراین، بحران هسته‌ای ایران، تنها بحرانی است که برعکس سایر بحران‌ها که ترامپ وعده پایانشان را داده امکان تشدید دارد.

بحران هسته‌ای ایران، هم به واسطه سطح و میزان بالای ذخایر اورانیوم غنی شده و هم به دلیل نزدیک شدن به پایان موعد استفاده از مکانیسم ماشه، در آستانه یک نقطه عطف بزرگ است. ترامپ در برابر این بحران بزرگ چه بخواهد و چه نخواهد مجبور است که طرحی بریزد. به گمانم اولویت ترامپ به طور واضح، حل این بحران با مذاکره و توافق با جمهوری اسلامی است اما هم زمان بسیار محدود است، هم مشخص نیست که نظام با آن مدل توافقی که ترامپ در نظر دارد کنار آید و اگر مذاکره به کار نیاید که احتمالش بالاست حمله نظامی به تأسیسات اتمی ایران بسیار محتمل خواهد شد.

سیاست ترامپ در تغییر نام خلیج مکزیک به خلیج آمریکا، اعتبار سیاست ایران درباره نام خلیج فارس را هم بیش از پیش زیر سؤال می‌برد. ایران تاکنون اصرار داشته که با نشان دادن نقشه‌های قدیمی از نام این آبراهه، جهان را متقاعد کند که باید آن را به همان نام قدیمی‌اش بشناسند اما حالا ترامپ با استناد به قدرت آمریکا می‌خواهد یک نام تاریخی را تغییر دهد و این یعنی بی‌اعتبار شدن تاریخ و برجسته شدن زور و رسانه
واضح است که شرایط ما در این آیتم‌ها چگونه است. نگرانی من از آن است که ترامپ همانطور که این‌گونه بی‌محابا اعتبار تاریخ و مرزهای بین‌المللی را به سخره می‌گیرد، در ازای چند قرارداد تجاری چرب و نرم با اعراب، همین معامله را با نام خلیج فارس و مالکیت جزایر سه‌گانه ایرانی هم انجام دهد.

♦️سخنرانی تحلیف دونالد ترامپ نمای تقریباً کاملی بود از خوابی که او در ۴ سال پیش رو برای آمریکا و جهان دیده. با این برنامه‌های اعلامی، ترامپ بیش از هر رئیس‌جمهور دیگری بر سیاست‌های داخلی تمرکز خواهد داشت. او حتی قبل از جلوس در کاخ سفید با تهدید نتانیاهو، جنگ غزه و لبنان را پایان داد و قصد دارد همین اتفاق را با اوکراین هم تکرار کند یعنی اجبار اوکراینی‌ها به صلح با روسیه متجاوز

♦️به جای این بحران‌های خارجی، ترامپ بر مسائل داخلی از جمله بحران مهاجران تمرکز می‌کند و از همین روز اول تلاش خواهد کرد تا فرآیند اخراج میلیون‌ها مهاجر غیرقانونی را آغاز کند.

♦️بخش جالب و عجیب دیگری از برنامه‌های ترامپ که این بار در سخنرانی رسمی تحلیف هم تکرار شد قصد او برای کشورگشایی بود! او خلیج مکزیک که قرن‌ها به این اسم خوانده میشد را خلیج آمریکا نامید و به گفته خودش قصد دارد کانادا، گرینلند و کانال پاناما را به قلمروی آمریکا اضافه کند!

♦️وضع تعرفه‌های سنگین بر کالاهای وارداتی از سایر کشورها که ظاهرا چین، مکزیک و کانادا را بیش از همه تحت تأثیر قرار می‌دهد، کاهش مالیات شهروندان آمریکایی و افزایش تولید نفت و انرژیِ ارزان، سیاست‌های اصلی اقتصادی او برای افزایش تولید صنعتی در داخل آمریکا، کاهش تورم و افزایش درآمدهای دولت فدرال خواهد بود.
کاهش شدید هزینه‌ها با کوچک کردن دولت و اخراج گسترده کارمندان هم بخش دیگری از برنامه‌های جنجالی او در دور دوم ریاست‌جمهوری‌اش است.

♦️ترامپ با این برنامه‌های چالش‌برانگیز در داخل، حتی اگر بخواهد هم نمی‌تواند جنگ جدیدی را آغاز کند، بماند که او اساساً به انزواگرایی تمایل دارد و هزینه‌های نظامی در خارج از مرزها که بخشی از سیاست‌های تغییر ناپذیر آمریکا برای تثبیت هژمونی‌اش در جهان بود را هدر دادن پول می‌داند.

با اجازه دوستان فعلاً مدتی نیستم. از فردا ترامپ میاد با ۱۰۰ فرمان اجرایی جدید در همون روز اول. این فرمان‌ها صحنه سیاست داخلی آمریکا رو به شدت به هم می‌ریزه. در مورد ایران هم فرمان‌هایی برای تشدید تحریم‌ها در راهه

مراقب خودتون باشید ❤️

دوستان میگن چرا از توئیتر رفتی؟ چون جایی که امثال این احمق خدایی می‌کنند و آی کیوی متوسط کاربران حتی ۸۰ هم نیست، دیگه جای من نیست.
این‌جا رو هم تعطیل می‌کنم تا مزاحم «فعالیت‌های براندازانه» دوستان نشم! ایشالله از این به بعد دوستان با پروموت فعالیت‌های براندازانه موفق باشند.
توئیتر و و فعالیت مجازی برای من نه آب داشت و نه نون اما تا دلتون بخواد فحش و تهمت داشت. دیگه نمی‌تونم، نمی‌کشم و نیستم. مبارک همه «براندازها»ی مجازی. یک مانع بزرگ دیگه هم کنار رفت. ببینیم چه کار می‌کنید.

♦️در مورد ترور این ۲ قاضی فارغ از واقعیت ماجرا، به نفع حکومته که ترور رو به مشکلات روانی یا انگیزه‌های شخصی ضارب مثلاً انتقام از صدور حکمی درباره یکی از آشنایانش مرتبط کنه تا این که ارتباط ضارب با گروه‌ها یا انگیزه‌های سیاسی رو تأیید کنه.

♦️این ۲ قاضی به ویژه قاضی مقیسه به شدت در جامعه ایران و فعالین سیاسی منفور بودند و طبیعتاً ترورشون در این وضعیت، هم به عاملینش اعتبار میده و هم انگیزه‌‌ و امیدی برای ترورهای بعدی ایجاد می‌کنه

♦️این شرایط وقتی ترامپ بر سر کار اومده می‌تونه بغرنج‌تر هم باشه. ترورهای سیاسی یکی از موثرترین اهرم‌های فشار بر حکومته و اگر گروهی توانایی خودش رو در این مورد نشون بده می‌تونه از حمایت آمریکای ترامپ و اسرائیل هم برخوردار بشه

قدمی در جهت افزایش بحران

ایران با اعلام این تصمیم یعنی ساخت بمب اتمی در واکنش به فعال شدن مکانیسم ماشه چاره‌ای جز حمله به تأسیسات اتمی برای ترامپ باقی نمی‌گذارد.

بنابراین در ماه‌های آینده دو گزینه بیشتر نخواهیم داشت. یا توافقی روی میز می‌آید که با شناخت قبلی از ترامپ و تیمش اگر توافق تسلیم هم نباشد توافق آسانی نخواهد بود یا یک جنگ در پیش خواهیم داشت. البته از حرف تا عمل فاصله بسیار است و مشخص نیست که ایران در آن روز موعود واقعاً به سمت بمب هسته‌ای متمایل شود. در حال حاضر این را فقط می‌توان اقدامی برای تهدید اروپایی‌ها تعبیر کرد.

توافق تسلیم؟!

♦️آنچه که از آن به عنوان مذاکره «تسلیم» با ترامپ یاد می‌شود در واقعیت چیزی جز آمادگی برای یک مذاکره «واقعی» نیست. گذشتن دائم از وسوسه سلاح اتمی، توافق با غرب درباره منطقه که به معنای گذشتن از رؤیای نابودی اسرائیل، پایبندی به چهارچوب دولت-ملت‌ها و عدم تجهیز گروهک‌هاست و البته برقراری رابطه مستقیم با آمریکا چهارچوب منطقی هر مذاکره‌ای از طرف یک دولت عادی با غرب است. اما مشکل آن است که جمهوری اسلامی حکومتی معقول نیست و با قبول این شرایطِ معقول عملا چیزی از سیاست خارجی آرمانی‌اش باقی نمی‌ماند. از این منظر «مذاکره واقعی» جمهوری اسلامی با غرب حداقل از ابتدای دهه ۹۰ هیچ‌وقت معنایی جز توافق تسلیم نداشته.

♦️توافقاتی مثل برجام هم به تعبیر رهبر ج.ا نرمش قهرمانانه بود؛ به معنای عقب‌نشینی‌های موقت از برخی مواضع در عین پایبندی به اصول آرمانی سیاست خارجی تا فشار دشمن کم و توان خودی احیا شود تا بعدها بشود با قدرت بیشتری به نبرد دشمن رفت. با برجام هم اصول سیاست خارجی نظام مطلقا عوض نشد.

♦️تفاوت اساسی شرایط حال حاضر با گذشته در آن است که دیگر مذاکره‌های سرِ کاری به سبک قبل، حتی به صورت موقت هم جواب نمی‌دهد و اگر نظام بخواهد به اوضاع بحرانی کشور سر و سامان بدهد و از جنگ دور بماند باید به مذاکرات واقعی که چیزی شبیه تسلیم است تن دهد. این هم برای نظام بسیار دشوار است چون از یک طرف از هر آنچه در این ۴۵ برای آن تلاش کرده باید دست بکشد و از طرف دیگر، پایگاه اصلی حامیان نظام یعنی ارزشی‌ها بدون آرمان آمریکاستیزی و اسرائیل ستیزی روح و جان‌مایه‌اش را به کلی از دست خواهد داد و این می‌تواند دومینو وار به استحاله کامل نظام منجر شود.

رفتار نظام اعم از سخنرانی‌های مقامات یا نمایش‌های تبلیغاتی حکومت، حاکی از این است حکومت حداقل در سطح تبلیغاتی نمی‌خواهد حتی ذره‌ای آسیب و شکست را بپذیرد و ضعیف به نظر برسد و برعکس تلاش دارد تا انگاره اقتدار را در ذهن هواداران و دشمنانش احیا کند.
این که در پشت پرده، حکومت به دنبال مذاکره باشد یا ادامه سیاست‌های پیشین، را فعلاً نمی‌دانیم اما دونالد ترامپی که به نمایش‌های تبلیغاتی علاقه دارد بعید است با این رویه کنار آید. تا ببینیم....

در اواخر سال ۲۰۰۰ رژیم بعث عراق با ادعای همبستگی با فلسطین، رژه‌ای را در حضور صدام حسین ترتیب داد که ۲ میلیون نفر در آن شرکت داشتند و نمایش آن ۱۳ ساعت به طول انجامید !!!
اما آن رژه هم همان کارکردی را داشت که رزمایش ۱۱۰ هزار نفری امروز سپاه در تهران، نمایش انبوه جمعیت جان‌فدا و تقویت روحیه خودی‌ها در ایام ضعف وگرنه همین ارتش میلیونی و قدرقدرت صدام ۲ سال بعد از این رژه، بدون مقاومت خاصی و فقط در ۲۱ روز کشور را تحویل آمریکایی‌ها داد. البته از حق نگذریم که رژه ۲ میلیون نفری عراقی‌ها از نظر نظم و سازماندهی صد بار به مضحکه امروز سپاه شرف داشت. سپاه حتی در نمایش هم نمی‌تواند کسی را دل‌گرم کند.