⁉️ آیا راهی هست؟ هر دم از این باغ بری می‌رسد! ▪️ اگر انتقاد را «تشویش اذهان عمومی» تعبیر کنیم، واقع‌گرایی را «سیاه نمایی» و «ناامیدکردن مردم» بشناسیم، تحلیل و پیش‌بینی آینده را «نشر اکاذیب» بخوانیم، صورت‌بندی مشکلات را «توهین» به یک نهاد، مردم یا مقدسات تعبیر کنیم و هشدار و انذار را «تبلیغ علیه نظام» بدانیم، آیا راهی برای اصلاح باقی گذاشته‌ایم؟ ❓آیا راهی هست؟ ▪️ این سوالیست که ذهن همه مردم ایران را به خود مشغول کرده است. آیا راهی هست که بدون ورود کشورمان به جریان خشونت بار، بدون تحمیل هزینه‌های سنگین، بدون آسیب به زیرساخت‌های کشور، بدون از دست دادن عزیزانمان و بدون افتادن در فرایند‌هایی که ده‌ها سال کشور را دچار فرسایش می‌کند و از توسعه باز می‌دارد، گامی برای اصلاح و حرکت به سوی توسعه برداریم؟ ❗️ممکن است پاسخ بسیاری از ما به این سوال، «خیر» باشد. واقعا راهی به ذهن نمی‌رسد. ▪️اما هستند معدود کسانی که به عشق مردم و در میان مردم مشکلات را می‌بینند، واقعیت‌ها را لمس می‌کنند، شاخص‌ها را رصد می‌کنند و تلاش می‌کنند قبل از اینکه مشکلات، استخوان مردم را خرد کند و صبر مردم را لبریز، راهی برای عبور از این پیچ تاریخی تمام نشدنی طراحی کنند. هستند کسانی که تلاش می‌کنند راه جدیدی بسازند تا آسیب‌ها و هزینه‌های تحولات آتی را کمتر کنند. هستند کسانی که با وجود بی‌توجهی‌های ساختاری به تحلیل‌هایشان، به بن‌بست اعتقادی ندارند. عمر خود را هزینه می‌کنند تا رویایی بسازند که قصه مشترک مردمان این سرزمین باشد. ❓آیا می‌توانند راهی بسازند؟ نمی‌دانیم و همه منتظریم. ▪️ اما در این میان برخورد قضایی اخیر با دکتر محسن رنانی و البته پیشتر از آن با صاحب‌نظران و اندیشمندانی که تمام انرژی و باور خود را جمع کرده‌اند، تا راهی به سمت صلح و صلاح و مسیری هرچند باریک به سوی توسعه بسازند، و درگیر کردن آنها در فرایند‌های قضایی طولانی و خسته‌کننده، تنها یک پیام می‌تواند برای مردم داشته باشد؛ ❗️راهی نیست. و هر کسی تلاش کند راهی بسازد نیز متوقف خواهد شد! ▪️ اگر با عینک توسعه‌خواهی بنگریم، به طور قطع این فرایند‌های قضایی و برخورد با صاحب‌نظران و دلسوزان ایران را همچون تیری بر قلبِ جسم نحیف «امید» خواهیم دید و آن را مصداق «ناامید‌سازی مردم» می‌دانیم. ما به حکم آزادی بیان و به پشتوانه توسعه‌خواهی مردم برای ایران، خواستار پایان‌یافتن چنین برخوردهایی با همه صاحب‌نظران و دلسوزان ایران هستیم. ▪️ما معتقدیم مردم، مسئولین و حکومت راهی جز پذیرش واقعیت‌ها ندارند و دیر یا زود واقعیت‌های جدید، خود را بر آنان تحمیل خواهند کرد. ما هم مانند همه مردم، فعلا راهی ساخته‌شده و شناخته‌شده برای توسعه نمی‌بینیم. اما عهد میبندیم که تمام تلاش خود را خواهیم کرد تا با تفاهم نسل‌ها و توافق دست‌ها و تا قبل از برخورد خسارت‌بار به دیوارِ پایان این بن‌بست، گامی در جهت احیای مسیر صلح و صلاح برداریم. ▪️امیدواریم همراه پویش باشید و توسعه‌خواه بمانید. ما با هم همچون رودخانه‌ای خواهیم بود که سرانجام مسیر خود را خواهد یافت و سنگ‌های سخت میان مسیر را نیز صیقل خواهد داد و در نهایت به دریای مقصود خواهد رسید. ❓آیا راهی می‌سازیم؟ 🤝 چنین باد ... @pooyeshfekri