به نظر میرسد بیشتر استناد بدخواهان تاریخ و فرهنگ ایران برای سیاهنمایی در جایگاه زن در ایران باستان و تاریخ، فرهنگ و آیینهای کهن ایرانی، به کتاب وندیداد است. در این کتاب احکامی وجود دارد که در آن نسبت به شرایط حدود ۳۰۰۰ تا ۱۵۰۰ سال پیش، درست مانند دیگر احکام ادیان همان دوران، قوانینی درباره زنان وضع شده که امروزه و با توجه به معیارهای بروز شدهی جوامع کنونی، به نظر عجیب و گاه ظالمانه میآید.
نکته مهم این است که همه این را بدانند که #کتاب_وندیداد هیچ ارتباطی با فیلسوف و پیامبر موحد ایرانی یعنی #زرتشت ندارد. #اوستا دارای بخشهای گوناگونی است که تنها بخشی از آن سخنان زرتشت است و دیگر بخش ها را روحانیون زرتشتی در درازمدت به اوستا افزودهاند. به احتمال فراوان این بخش یعنی وندیداد بازتاب نظرات مغان ماد است- در واقع وندیداد و احکام آن هیچ ربطی به آیین ایرانی زرتشتی ندارد و از بخشهای افزوده شده به شمار می آید.
وندیداد یا در اصل وی-دیو-داد که از واژۀ اوستایی وی دَئِوَ داتَ برگرفته شده است و معنای آن قوانین بر ضد دیو یا پلیدی است. یکی از نسکها یا کتابهای پنجگانهٔ اوستای امروزی است و بیشتر به احکام فقهی (شامل مسائل بهداشتی و آیینی) میپردازد. این کتاب هیچ ارتباطی با زرتشت ندارد و احتمالا توسط مغان ماد یا روحانیون زرتشتی نوشته شده است و دارای اصالت دینی نیست. به نظر میرسد کتاب وندیداد و احکام آن درباره جایگاه زن در ایران باستان، پس از تحریف اوستای راستین و در دوران بلاش سوم اشکانی تکمیل شده است.
سرگذشت کتاب #اوستا کتاب دینی و علمی ایرانیان باستان
بنابر روایتی که در بعضی از کتابهای پهلوی آمدهاست، #زرتشت به فرمان #گشتاسب کتاب اوستا را همراه با تفسیر آن (=زَند) بر روی پوست گاو یا بر الواح زرین نوشت و آن را در گنج شاهی یا خزانه آتشکده سمرقند نهاد.
روایت دیگری که احتمالاً بازتاب نظر روحانیان زرتشتی جنوب ایران است، در کتاب چهارم دینکرد آمدهاست و بر طبق آن دارا پسر دارا (یعنی داریوش سوم ۳۳۶/۵ تا ۳۳۰ پ. م) دستور داد که همه اوستا و زند را در دو نسخه، یکی در خزانه شاهی و دیگری در دز نبشت، نگاه دارند. در روایتی دیگر از دینکرد آمدهاست که به دستور گشتاسب تعلیمات زرتشت به کتابت درآمد و نسخه اصلی آن را در گنج شاهی نهادند و رونویسهایی از آن پخش گردید. پس از آن، نسخهای را نیز در دزِ نبشت فرستادند. با آمدن اسکندر نسخهای که در دزِ نبشت بود، به دست یونانی افتاد و آن را به زبان یونانی ترجمه کردند.
قدیمی ترین نسخه های اوستا
از اوستا نسخههای خطی متعددی در دست است، اما هیچیک از آنها به تنهایی متن کامل اوستا را در برندارد. بعضی از نسخههای اوستا همراه با ترجمههای پهلوی است و ترجمه پهلی زیر هر سطر متن اوستایی نوشته شدهاست. قدیمیترین نسخه اوستایی موجود، نسخه K7 (محفوظ در دانشگاه کپنهاگ) است. این نسخه که به صورت عکسی منتشر شده و فقط ویسپَرَد را دربردارد در سال ۶۳۷ یزگردی برابر با ۱۲۶۸ میلادی (یا ۱۲۸۸ میلادی) است. نسخههای قدیمی دیگر از قرن چهاردهم میلادی و در ایران به کتابت درآمدهاند و نسخههای متاخرتر از قرن هفدهم میلادی به بعد در هندوستان استنتاخ شدهاند. اما از انجامههای کاتبان این نسخهها میتوان به وجود یک نسخه خطی مادر در قرن سوم/چهارم هجری (نهم/دهم میلادی) کتابت شده بوده، پی برد.
ای مردان و زنان از دروغ بپرهیزید. از پیشرفتِ ریا و فریب جلوگیری کنید وبدانید آن خوشی وسَروَری که از راه نادرست و بدبختی دیگران بدست آید، جز رنج وافسوس چیزی به بار نخواهد آورد
🌲🌲#سرو_کشمر یا #سرو_کاشمر درختی بوده که به باور #ایرانیان به دستور #زرتشت کاشته شده بود. این درخت بسیار زیبا و بزرگ بود و مورد تقدس مردم ایران، چندان که آوازهاش به #متوکل#خلیفه_عباسی رسید. خلیفه به بریدن آن به خواجه ابوالطیب عامل نیشابور به همراه درودگری نیشابوری و آوردنش به جعفریه فرمان داد. ایرانیان آن شهر پیشنهاد کردند که در برابر نبریدن درخت، ۵۰۰۰۰ سکه زر بپردازند. اما این پیشنهاد پذیرفته نشد و سرو کهنسال را بریدند و برای خلیفه به بغداد بردند. گویند که یک روز پیش از رسیدن درخت به بغداد، متوکل به قتل رسید و این برابر با پیشگویی زرتشت بود که گفته بود هر که این درخت را ببرد، از میان خواهد رفت. گفتهاند این سرو در زمان قطع شدن بیش از ۱۴۰۰ سال عمر داشت. سرو کشمر را روایت است که اشو زرتشت پیامبر ایران، آن را با دست خود از بهشت آورده و در زمین کشمر کاشته است. حکیم فردوسی در این باره سروده: یکی شاخ سرو آورید از بهشت بدروازه شهر کشمر بکشت —- به کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران بپیوندید: 🔗https://t.me/joinchat/AAAAADwQPG84PXA6Mpe03g
تصویر تندیسهای دادگاه استیناف ساختمان دیوان عالی نیویورک ، در سمت چپ فیلسوف و پیامبر ایرانی، #زرتشت ایستاده در گروه دادگستران، «به نمایندگی از شیوه دادگری ایرانیان» - کانال ما در تلگرام @iranhistor