ترکان #عثمانی حداقل 3 قتل عام بزرگ از مردم از جمله ایرانی‌های #آذری در تبریز، #کردها ی ایرانی تبار و ارمنی‌های هندواروپایی در این سال‌هی اخیر کرده اند. فقط 2 نمونه را برای شما خواهیم آورد: 1- آیا از قتل عام آذری‌های ایرانی به دست ترکان عثمانی در جنگ چالدران آگاه هستید؟ بخوانید: در جنگ چالدران 5 هزار تن از ایرانیان که اکثرا آذربایجانی بودند توسط ترکان عثمانی قتل عام شدند در حال که ارتش ایران و آذری ها 40 هزار نفر بوده و سپاه ترک-مغول عثمانی 100 هزار نفر بوده. نیروهای ایرانی-آذری در جنگ چالدران تنها شمشیر، نیزه و تیر و کمان داشتند در حالی که ترک-مغولان عثمانی دارای توپ و جنگ افزارهای آتشین بودند. جسد شهیدان ایرانی-آذری جنگ چالدران را در شهیدگاه شهر اردبیل به خاک سپردند. ---- منبع : «دانشنامه بریتانیکا». ص. Selim assembled a huge army—more than ۱۰۰,۰۰۰ strong—and marched into Iran, where they engaged the shah’s smaller and less well-equipped army at Chāldirān, a county in the northwestern West Azerbaijan province٫. --- در طول تاریخ همواره سرزمین های شمال رود ارس را قفقاز یا اران می‌نامیدند و سرزمین های پایین رود ارس را آذربایجان. نام آذربایجان را کشور جعلی جمهوری باکو 80 سال پیش از استان آذربایجان ایران دزدیده است. خود این کشور نیز 80 سال پیش در پی قرارداد گلستان و ترکمانچای از ایران جدا و اشغال شده و باید به زودی به خاک ایران بازگردد. 2- حمله و اشغال تبریز بدست عثمانی‌ها (۱۵۸۵ میلادی، ۹۹۳ هجری قمری) یکی از مهمترین تلاش‌های عثمانی‌ها برای تصرف بخشی از خاک ایران بود که بر اساس آنچه که تاریخ نویسان ایرانی و عثمانی نوشته‌اند، بر اثر حمله در این سال، عده زیادی از مردم تبریز کشته شدند و برخی نیز به بردگی درآمدند. قاضی احمد قمی از قتل‌عام هفت و هشت هزار نفر از مردم بیگناه تبریز سخن گفته‌است. وی می‌نویسد: «تمامی ینکچریان خود را به کوچه‌ها و محل‌ها انداخته، هر کس را به نظر درآوردند به درجه شهادت رسانیده و از دیوار باغچه به خانه‌ها درآمده هرکس را که در نقب‌ها و زیرزمین‌ها پنهان شده بود، بیرون آورده به قتل رسانیدند(...) قریب هفت هشت هزار نفر به قتل درآورده، صد نفر از پیر زنان طعمه شمشیر ساختند و چند تن از سادات صحیح النسب و علما و صلحا در این قتل‌عام شربت شهادت چشیدند و اطفال شیر خواره را پای به شکم نهاده به عالم آخرت رسانیدند و موازی هفت هشت هزار نفر از ساده رخان مه‌لقا و دختران سمن سیما و زنان حور لقا و اطفال مسلمانان از تبریزیان اسیر نموده در میانه خرید و فروخت نمودند. (...) مجملاً از ظهور اسلام تا غایت، این نوع قتل‌عامی بر زمره مؤمنین سمت ظهور نیافته بود و هیچ‌یک از سلاطین کفر جرأت به این امر شنیع نکرده بودند که از این عثمان [عثمان پاشا] بی ایمان نسبت به مسلمانان صادر شد…»[۷] منبع اول: خلاصة التواریخ، ج1، ص89-788، و نیز اسکندر بیک ترکمان، ج1، ص310، و نیز دون ژوان ایرانی، ص216. اسکندر بیگ ترکمان نیز در عالم آرای عباسی دربارهٔ قتل‌عام مردم تبریز سخنی کم و بیش مشابه قاضی احمد قمی گفته‌است. وی می‌نویسید: «در اثناء تعمیر قلعه عثمان پاشا در تبریز تجویز قتل‌عام نمود… رومیان به مجرد شنیدن آن کلمه، با تیغ‌های کشیده به شهر ریخته آغاز سرافشانی نمودند… رومیه در بیرون هر کس را دیدند به قتل رسانیدند و شروع در خانه‌ها کرده به هر خانه راه یافتند مردان را طعمة شمشیر بلا ساخته اموال و اسباب را نهب و غارت نمودند و بسیاری از نساء و صبیان را اسیر کردند. فریاد و فغان اطفال و عورات به فلک اثیر رسیده…» منبع دوم: اسکندر بیگ ترکمان، ج1، ص310.