برای وقتی که خاکم کردند. روحم را برمیدارم می‌روم توی یکی از چایخانه‌های بین راهیِ کردستان، می‌نشینم به گریه، به بارشِ بی‌وقفه‌ی اندوه‌. شاید کمی بغضِ لاکردار، دست از گلویمان برداشت..