تاریخچه #اینکوترمز در بازرگانی بین المللی #اینکوترمز اصطلاحات بازرگانی بین الملل International  Commerce Terms  که به اختصار INCOTERMS# نامیده میشود یک نشان ثبت شده بین المللی است که توسط  اتاق بازرگانی بین الملل برای رفع زمینه های بروز اختلاف بین بازرگانان درسطح بین الملل و تدوین مقررات جهانی برای تجارت فیمابین کشورها تدوین شده است ، اتاق بازرگانی بین المللی ازهمان ابتدای فعالیت خود متوجه شد که بیشتر اختلافات بازرگانانی که در سطح بین کشورها فعالیت می کنند به دلیل مشخص نبودن تعهدات و وظایف طرفین است. خریدار انتظار داشت که فروشنده بیشترین نقش را در رساندن کالا به بندر، انجام تشریفات گمرکی درمبداء، حمل کالابه اسکله، بارگیری درکشتی و حتی پرداخت هزینه های بیمه و حمل تا بندرمقصد را داشته باشد. زیرا این امور درکشور فروشنده باید انجام می شد و خریدار این امکان را نداشت که در کشور مبداء حضور پیدا کند و این امور را انجام دهد اما در هنگام قرارداد در مورد انجام این خدمات توافق نشده بود و یا مبهم گذاشته شده بود. از طرف دیگرفروشنده درهنگام محاسبه قیمت کالای خود؛ هزینه این خدمات را محاسبه نمی کرد و درقیمت نهائی و توافق شده منظور نکرده بود.   بدین منظور اتاق، تدوین اصطلاحات بازرگانی بین المللی درحوزه تدوین مجموعه ای ازقواعد بین المللی که درآن برای روابط فروشنده وخریدارمقررات مشخصی وجود داشته باشد را از۱۹۲۰ دردستورکارخود قرارداد. درسال ۱۹۲۸ اتاق بازگانی بین الملل، جزوه ای تحت عنوان شرایط تجاری را منتشرکرد. این جزوه در سال  ۱۹۳۶ مبنای اولین اینکوترمز گردید که درآن شش نوع قاعده تدوین و برای هریک مقرراتی که مشخص کننده وظایف و تعهدات خریدار و فروشنده بود، وضع شده بود.  اولین بازنگری در #اینکوترمز بعد ازجنگ جهانی دوم درآستانه تشکیل اتحادیه اروپا درسال ۱۹۵۳ میلادی انجام شد. دراین زمان حمل ریلی در تجارت خارجی اهمیت یافته بود و برای این روش حمل ایجاد قاعده ای ضروری بود بنابراین در #اینکوترمز ۱۹۵۳ دو قاعده FOT# و FOR# برای حمل ریلی طراحی و مقررات آنها تدوین گردید و تعداد قواعد به هشت قاعده رسید. بازنگری بعدی #اینکوترمزدر سال ۱۹۶۷ انجام شد که دو قاعده DAF# و DDP# به #اینکوترمز اضافه شده و تعداد قواعد به ده قاعده رسید. دراین دو قاعده امکان تحویل کالا قبل از گمرک و بعد از گمرک درمقصد توسط فروشنده پیش بینی و برای مخاطرات و پرداخت هزینه های آن وضع مقررات شده بود. هرچند در قواعد دیگر، فروشنده هزینه های حمل تا مقصد را می پرداخت ولی مسئولیتی در قبال خطرات و هزینه های غیر مترقبه در جریان حمل تا مقصد نداشت ولی دراین دو قاعده فروشنده دارای چنین مسئولیتی تا نقطه تحویل در مقصد شد. در قاعده DAF# مقصد قبل از گمرک کشور خریدار و در قاعده DDP# مقصد پس از گمرک بود. در بازنگری بعدی #اینکوترمزدرسال ۱۹۷۶ یک قاعده ویژه حمل هوائی کالا تحت عنوان FOB Airport به قوعد آن اضافه گردید . درحد فاصل ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ میلادی حمل غیردریائی کالاهای تجاری افزایش یافت و بیمه نیز اهمیت زیادی یافت ودرنتیجه در اینکوترمز ۱۹۸۰ قواعد CPT# و CIP# طراحی گردید ولی نکته مهم نحوه استفاده از این دو قاعده بود . با توجه به وجود قواعدی چون CIF# و CFR# که در آن زمان C&F نامیده می شد و برای حمل دریائی کاربرد داشتند، دو قاعده جدید برای حمل غیر دریائی استفاده می شدند. در این تجدیدنظر برای اولین بار قاعده FCA# نیز مطرح گردید #FCA در تجدیدنظر اینکوترمزدرسال۱۹۹۰ اهمیت زیادی یافت و بیشترمورد استفاده قرارگرفت به گونه ای که جای قواعدی که دراین تجدیدنظر حذف شدند را گرفت.  قواعد حذف شده #FOB Airport  ، #POT، #FOR  بودند در سال ۲۰۰۰ #اینکوترمز با تغییراتی در وظایف ترخیص از گمرک و پرداخت حقوق گمرکی در قواعد  FAS# و DEQ#  و وظایف بارگیری و تخلیه در قاعده  FCA# بار دیگر مورد تجدید نظر قرار گرفت.  و هشتمین تغییرات در #اینکوترمز درسال ۲۰۱۰ میلادی رخ داد و قواعد DAF، DES، #DEQ، #DDU#  حذف و قواعد DAP# و DAT# در آن اضافه شد. در #اینکوترمز ۲۰۰۰، قواعد به چهار دسته کلی C ، D،  E  و F تقسیم می‌شوند. هر کدام از این چهاردسته کلی به ترتیب شامل چهار، پنج، یک و سه قاعده می‌باشند. بنابراین به طور کلی #اینکوترمز ۲۰۰۰ دارای ۱۳ قاعده است که شرایط مختلف بین خریدار و فروشنده در یک تجارت بین المللی را پوشش می‌دهند. در نقطه مقابل و در #اینکوترمز ۲۰۱۰ قواعد در دو دسته کلی تقسیم شده‌اند: دسته اول قواعدی هستند که در آنها حمل و نقل کالای مورد معامله از طریق همه روش‌های حمل قابل انجام است. در دسته دوم قواعدی قرار می‌گیرند که ویژه حمل دریایی هستند. و سرانجام آخرین تغییرات #اینکوترمز در سال ۲۰۲۰ رخ داد. 🌎 @international_trade_laws ✅ https://instagram.com/international_trade_laws?igshid=MzRlODBiNWFlZA==