Болалигимда нонни ўртасини ҳеч ким емасди, мен олиб ҳар сафар еб туриб, "Мен катта бўлсам шаҳарнинг марказида яшайман" дердим. Бу гапни кимдандир эшитиб олгандим, яъни нонни ўртасини еса центрда яшашини.🤣 Ўсмирликда: Ҳар куни ойим саҳар уйғотиб кўча супуртирганларида "Бировни уйига борсанг ҳам шунақа қуёш чиққунча ухлайсанми?" "Мен келин бўлсам ҳеч қачон саҳар туриб кўча супурмайман!" 👿 Укаларим билан урушсак, ойим уларни ёнини олиб, "Сен каттасан" десалар: "Ҳали уйингиздан кетай 3 ойлаб мeни кўрмайсиз!" 😣"Ҳеч йўқ бир ойда бир кел қизим", бола онгим билан: "Йўқ, ҳеч қачон!" Ҳозир шаҳарнинг энг марказида яшайман, ҳақиқатдан ҳам кўча супурмадим, ойимни қанча ҳаракат қилсам ҳам ойлаб кўролмайман... Ноҳақлик бўлиб туюлган нарсалар аслида ўзимнинг онгсиз равишда қилган "яхши ниятларим" экан. 🫣 Сиз ҳам бу ҳақида ўйлаб кўринг. @imaginative_girl