مولکول‌‌های آلی که حاوی کربن هستند، معمولا به خاطر پیوندهای خاص بین اتم آن‌ها، اشکال خاصی به خود می‌گیرند. به‌عنوان مثال، اولفین‌ها (هیدروکربن‌هایی که اغلب در واکنش‌های تولید دارو استفاده می‌شوند)، دارای یک یا چند پیوند دوگانه بین دو اتم کربن هستند و درنتیجه‌ی این امر اتم‌ها در یک صفحه آرایش پیدا می‌کنند. قانون برت که در سال ۱۹۲۴ توسط جولیوس بارتلز، شیمیدان آلمانی پیشنهاد شد، بیان می‌دارد که پیوند دوگانه نمی‌تواند در موقعیت سرپل یک ترکیب حلقوی قرار بگیرد، مگر آنکه اندازه‌ی حلقه موردنظر به قدر کافی بزرگ باشد تا فشار زاویه‌ای حاصل را تحمل کند. نیل گارگ، از نویسندگان مطالعه از دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس می‌گوید، علت آن است که این پیوندها، مولکول‌ها را وادار می‌کنند به سختی و تحت فشار شکلی سه‌بعدی به خود بگیرند و این امر آن‌ها را بسیار ناپایدار می‌سازد. در تازه‌ترین تلاش، گارگ و همکارانش ترکیب پیش‌ساز را در کنار ترکیب حاوی فلوراید قرار دادند تا واکنش خفیف‌تر حذف را آغاز کنند که گروه‌هایی از اتم‌ها را از مولکول‌ها حذف می‌کند. این امر به ایجاد مولکولی از نوع اولفین‌های ضدبرت منجر شد. وقتی پژوهشگران عوامل به دام‌اندازنده‌ی مختلف (مواد شیمیایی که مولکول‌های ناپایدار را هنگام واکنش می‌گیرند)، به مولکول‌های حاصل اضافه کردند، توانستند چند ترکیب پیچیده را تولید کنند که امکان جداسازی آن‌ها وجود داشت. رویکرد پژوهشگران می‌تواند برای کشف مسیرهای سنتزی نوآورانه برای سایر مولکول‌های پیچیده مانند داروی شیمی‌درمانی «پاکلیتاکسل» به‌کار رود. پاکلیتاکسل مولکولی پیچیده و چند حلقه‌ای است که به سختی در آزمایشگاه ساخته می‌شود. گرگ و تیمش درحال بررسی واکنش‌های دیگری با استفاده از ترکیبات ABOs هستند و روی سنتز مولکول‌های دارای ساختارهای به ظاهر غیرممکن مطالعه می‌کنند. منابع خبر : Nature UCLA ﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏ ➴ @ikiu_chemistry | 🧨 انجمن علمی شیمی