و اینم بدونید که حتما پذیرش میگیرید اگر اینکارو کنید، بحث فقط سر جای عالی، خوب یا معمولیه.
• مصاحبه:
ترجیحا پاورپوینت درست کنید، حتی اگر نخواستند. بذارید سوالایی که تیپیکاله، و قراره بپرسند رو خودتون جوابشو بدید، هم تاثیر مثبتی داره هم میتونید با تمرین اسپیکنگتونو به رخ بکشید، حتما هم لبخند بزنید و انرژی خوب بدید و صادق باشید، بیشتر اساتید دنبال یه همکار خوب با ویژگیهای مثبت شخصیتی هستند تا مثلا ۱۰ سال سابقه فلان نرمافزار یا ۵ تا مقاله ژورنالی
سوالای تیپیکال مثلا:
خودتو معرفی کن و از بک گراندت بگو،
چه کارهای مرتبط پژوهشی در این حوزه کردی؟
چرا دانشگاه ما؟ چرا تیم/لب ما؟ چرا دکترا؟
نمراتت توی درسهای اصلی چی بوده؟ نمرات زبان؟
توانایی توی نرمافزار یا زبان برنامه نویسی خاص؟
دیگه یکسری سوالها هم بعضیا فقط میپرسن ولی توی فایل تجربه بچهها از مصاحبه میتونید پیدا کنید، واقعا این فایلارو جدی بگیرید.
• اپلیکیشن فی، ویوو شده یا پولی اپلای کنیم؟
وقتی فی به صورت اعلام عمومی ویوو میشه، رقابت به شدت میره بالا، واسه همین پیشنهاد من اینکه حدود ۲۰٪ تا ۳۰٪ از کل دانشگاهایی که قراره اپلیکیشن بفرستید رو پولی پرداخت کنید، البته اگر با مکاتبه اساتید برای شخص شما ویوو نکردند.
بهتره اون دانشگاهی که براش پول میدید با اساتیدش اوکی باشید یا جوری باشه که شانسی واسه قبول شدن دارید و یا اگر قبول بشید حتما میرید، یعنی رنک و شرایط خوبی داره.
• تعداد دانشگاههایی که اپلیکیشن پر میکنیم چند تا باشه؟
این واقعا بستگی به شرایط فرد به فرد داره، و فاکتورهای مختلفی توش اثر میزاره، مثلا اینکه چند تا ریکام داری، چقدر بودجه داری تا بتونی نمره زبانتو اضافه تر ریپورت کنی( بعضی دانشگاهها ریپورت رسمی نمره رو قبل از اکسپت/ریجکت کردن میخوان)، چقدر بودجه داری که بتونی اپلیکیشن فی بدی؟، چقدر ایمیل زدی؟، آیا مدارک لازمی که باید توی اپلیکیشن اپلود کنی تا ددلاین های مهم آماده شدن؟
چند تا ددلاین مهم هنوز باقی مونده؟
واقعا یه عدد خاص دادن برای تعداد دانشگاههایی که رسمی اپلیکیشن میدی درست نیست، یکی هست با توجه به شرایط و انتخاب منطقی، ۵ تا میزنه و ۳ تا قبول میشه، یکی هست ۸ تا میزنه ۲ تا قبول میشه.
من حدودا ۱۱ تا اپلای کردم که ۵ تا آفر رسمی و ۲ تا غیر رسمی گرفتم و ۴ تا ریجکتم کردند.
• بلایند اپلای:
بستگی به تعداد مصاحبهها و اساتیدی که جواب خوب ازشون گرفتید داره، اگر کم بودن، بلایند کنید که شانستون بره بالا، ولی به نظرم بازهم منطقی باشید و ترجیحا سطح دانشگاه نسبت به رزومه شما متوسط یا پایینتر باشه بهتره، دانشگاهی که نسبت به شما تاپ باشه و استاد نداشته باشید شانس بالایی هم منطقا ندارید.بعد از بلایند اپلای به اساتید دانشگاه حتما ایمیل بزنید که باز شانستون بیشتر بشه و بگید اپلای کردید.
اینا هم صرفا نظر من، براساس تجربهامه و میتونه همواره براش استثنا ذکر بشه.
• ریکام
از اواخر ترم ۷ تا قبل از پایان ترم ۸ باید به فکر باشید،
زودتر به فکر بودید که چه بهتر،
در واقع این تایم همه نیاز به ریکام دارند و ممکنه چالشی هم باشه پس هرچه زودتر اقدام کنید و تیای بشید یا پروژههای کلاسی خوبی تحویل بدید یا فعالیت کلاسی داشته باشید جوری که اساتید بشناسنتون بهتره، سعیکنیدعلاوهبراستادپروژهاتون،باحداقل۳تااستاددیگههمقطعیصحبتکنیدکهاگریکیازاساتیدمحدودیتتعدادریکامداشتبتونیدهمهدانشگاههاروبزنید،معمولتعدادالزامیریکام۳تاستولیتعدادمحدودیازدانشگاههاهم۲تاریکاممیخوان. «بهمن سال x-1 تا اسفند سال x-1 »
دیگه پذیرشاتون کم کم میاد و باید تصمیم بگیرید که کجا میرید، عوامل مختلفی هم هست مثل رنک دانشگاه، چقدر با استاد و تیم مورد نظر راحتید/ به کارشون علاقه مندید، شهری که دانشگاه هست( شهر اصلیه/ شهر دانشجوییه)، مقدار فاندی که دادند، آشنایی توی نزدیکی اون ایالت یا شهر دارید و …
براساس علایق و شخصیتتون تصمیم بگیرید.
«اسفند سال x-1 تا اردیبهشت سال x »
وقتشه برید سفارت و مدرکتونو آزاد کنید، اگر هشت ترمهاید پروژهاتونو انجام بدید و خلاصه کارهای باقی مونده از دانشگاهو سروسامون بدید.
در آخر امیدوارم همه موفق باشید، سعی کردم همونطور که برای دوستام توضیح دادم برای شما هم بنویسم،
این مسیر فوقالعاده فرسایشی، پر خرج، طولانی و پر از لحظات ناامیدی، عدم قطعیت و دودلیه، ولی تهش به دستاوردی میرسه که همهی این خستگیارو میبره هیچ، بینهایت شادتون هم میکنه و مسیر زندگی خودتون و حتی میشه گفت نسلهای بعدتون هم عوض میکنه. یه تغییر خیلی ارزشمند و مثبت.
خیلیها قبل شما تونستند، شما هم حتما میتونید.
کار امروزو امسال رو به خاطر اعتماد به نفس کم به فردا و سال بعد نندازید، اگر هدفتون رفتنه هرچه سریعتر باشه به نفعتونه.