♦️ بحران اعتماد و مسئولیتپذیری✍ محمدجواد اکبرین
▪️دارم نظرات کاربران شبکههای اجتماعی درباره فاجعه این روزها را میخوانم. از مداحان قدرت که بگذریم کاربران دو دستهاند: عدهای به شدت نگرانند چون معتقدند «دامنه فاجعه بزرگتر از اینهاست و دارند به ما دروغ میگویند». عده دیگر انگار چندان نگران نیستند! چون معتقدند دارند با دامن زدن به
#کرونا گند دیگری را [مثل رسوایی پایینترین مشارکت انتخابات در تاریخ نظام) میپوشانند. البته دسته دوم اشتباه میکنند چون فعلا از
کرونا خطرناکتر نداریم، اما وجه مشترک هر دو این است که حکومت را دروغگو میدانند و به آن مطلقا اعتماد ندارند!
▪️در این میان اخبار بازداشت دانشجویان و منتقدان همچنان ادامه دارد. عاطفه نبوی، دانشجویی که خودش سالها زندان (بدون حتی یک روز مرخصی) را تجربه کرده نوشته:
«به نظر میاد تنها نهادی که در کشور کارش رو با پشتکار دنبال میکنه نهاد سرکوبه. زیر ضرب سیل و زلزله و هجوم ملخ و
کرونا، این دانشجوئه که براشون تهدید محسوب میشه. این وضعیت خودش آشکارکننده نسبت حاکمیت با منافع ملیه».
▪️کاربر دیگری نوشته: «تنها چیزی که ذرهای از ناراحتی من کم میکنه اینه که
کرونا مثل تحریم نیست که فقط برای ما باشه و به اونا هم سرایت میکنه».
همزمان خبر رسیده که هواپیمایی ماهان حتی بعد از «دستورِ» توقف پروازها هم ۹ پرواز به چین داشته. در کشوری که نه قانون معتبر است نه دستور، و نه مردم به صداقتش اعتماد دارند، یعنی سیستم مدیریت کشور از هم پاشیده و تنها کاریکاتوری از حکمرانی باقی مانده است.
▪️با این همه اما جمله دیروز رهبر جمهوری اسلامی همچنان رکورد زده در میزان مسئولیتپذیریِ یک رهبر؛ او به مردم قم افتخار کرده و گفته: «با اینکه مردم قم در مرکز این بیماری بودند یکی از شلوغترین حوزههای انتخابی در انتخابات، حوزههای قم بود که آنها آمدند»! گذشته از اینکه همین ادعا هم واقعیت ندارد اما دقیقا به همان چیزی که باید باعث خجالت باشد افتخار میکند! اگر ذرهای وجدانِ مسئولیتپذیری وجود داشت باید مردم را از تجمع در مرکز بیماری منع میکردند نه افتخار.
@hw_tf