ھنر تهی

غمش در نهانخانهٔ دل نشیند
به نازی که لیلی به محمل نشیند


👤طبیب اصفهانی

@honartohi

جان دل،

هر لحظه از عمرم در خیال شما گذر می‌کند. یاد شما در دل من همیشه چون گلی درخشان است. در هر کجا که باشم، تنها دل به شما دارم و هر شب که چشم می‌بندم، تنها نام شما بر لب‌هایم است.

خودم را تنها در کنار شما می‌بینم و جز شما هیچ آرزویی ندارم.


@honartohi

آرایش و فریب: دیدگاه‌ها و تحولات در عصر طلایی اسپانیا


در اسپانیا قرن هفدهم، استفاده از آرایش به‌ویژه در میان زنان مورد انتقاد قرار می‌گرفت. خوان دِ زابالِتا، مصلح اخلاقی اسپانیایی، در کتاب خود در سال 1654، آرایش زنان را از نظر دینی محکوم کرد و معتقد بود اگر خداوند می‌خواست زنان همانطور که خود را می‌آرایند، باشند، صورتشان را از ابتدا به همین شکل می‌آفرید. این نوع انتقادات، بخشی از تاریخ ادبیات میسوجینیستی(Misogyny-زن‌ستیزی) است که زنان را به دست‌کاری در خلقت خداوند متهم می‌کند.


✍️🏻اما ماریا دِ زایاس، نویسنده اسپانیایی، این فشارهای اجتماعی بر زنان را به‌عنوان ابزاری برای جلوگیری از آزادسازی آن‌ها می‌دید. او در یکی از آثارش اشاره می‌کند که اگر زنان به جای تمرکز بر آرایش و زیبایی، به آموزش و علم می‌پرداختند، می‌ توانستند در بسیاری از جنبه‌ها از مردان پیشی بگیرند.


✍️🏻با کاهش قدرت‌های امپراتوری اسپانیا در اواخر قرن هفدهم و پایان عصر طلایی، استفاده از آرایش در این کشور کاهش یافت. در پی انقلاب فرانسه در 1789، روندی به سوی ظاهری طبیعی‌تر در اروپا پدید آمد و آرایش‌های سنگین کنار گذاشته شد.


✍️🏻استفاده از آرایش به مرور زمان چرخه‌ای داشته است. در قرن نوزدهم، پودرهایی بر پایه اکسید روی جایگزین ترکیبات سمی سرب شدند و استفاده از آرایش دوباره در اروپا رایج شد. در دهه 1920، استفاده از آرایش در اروپا و آمریکای شمالی گسترش یافت و بحث‌ها در مورد آن همچنان ادامه دارد، همانطور که در عصر طلایی اسپانیا وجود داشت.


✍️🏻در پرتره معروف دیه‌گو ولاسکز از ماریا ترزا، اسپانیا، او با رژ گونه سنگین و صورت سفیدی به تصویر کشیده شده است. این تصویر با هدف جذب شوهر آینده‌اش، لوئی چهاردهم فرانسه، در نظر گرفته شده بود.


@honartohi

🖼The Infanta Maria Theresa of Spain, 1652-1653, Kunsthistorisches Museum, Vienna

@honartohi

زیبایی یا فریب؟ محصولات آرایشی خطرناک در عصر طلایی اسپانیا


✍️🏻در اسپانیا قرن هفدهم، ایده‌آل زیبایی زنان، رنگ‌پریده و موهای بلوند بود. برای دستیابی به این زیبایی، زنان از مواد شیمیایی خطرناکی مانند سولیمان (که از جیوه تهیه می‌شد) برای سفید کردن پوست استفاده می‌کردند. همچنین رژ گونه و رژ لب که به رنگ انار معروف بود، معمولاً از مواد سمی مثل گوگرد، جیوه و سرب ساخته می‌شد که نه تنها پوست را آسیب می‌زد بلکه می‌توانست باعث سردرد و آسیب به بینایی شود. برای داشتن دست‌های نرم و سفید، از خمیر بادام، خردل و عسل استفاده می‌کردند. در آن دوران، آرایش به نوعی فریب شناخته می‌شد و در ادبیات آن زمان، زنانی که خود را با آرایش می‌آراستند، مورد انتقاد قرار می‌گرفتند.


@honartohi

🖼Young woman at her toilet , 1667 , Gerrit Dou, Museum Boijmans Van Beuningen


@honartohi

آرایش‌های افراطی در دوران طلایی اسپانیا
.
.



✍️🏻در سفرنامه‌های مادموازل دُ نُوی (Marie-Catherine le Jumel de Barneville) از اسپانیا در سال 1679، او به شدت از استفاده فراوان رژ گونه (blush) در میان زنان اسپانیایی انتقاد کرده و آن را شبیه به رنگ خرچنگ‌های جوشیده توصیف کرده است. در آن دوران، زنان اسپانیایی برای دستیابی به ظاهری خاص و مصنوعی، رژ گونه را نه تنها روی صورت، بلکه روی دست‌ها، انگشتان و شانه‌های خود نیز می‌زدند. این آرایش‌های سنگین و پیچیده، بخشی از آداب زیبایی در عصر طلایی اسپانیا بود که در آن طبقه مرفه به دنبال نمایشی خاص از زیبایی بودند.
.
.


✍️🏻در اسپانیا برخلاف سایر کشورهای اروپایی، زیبایی به طور عمدی مصنوعی و غیر طبیعی بود. در این دوره، بسیاری از زنان، از ملکه گرفته تا طبقات پایین‌تر، در مراسم عمومی و تئاترها ظاهر می‌شدند و این استاندارد زیبایی به دیگر طبقات جامعه انتقال می‌یافت.
.
.


✍️🏻برای این منظور، زنان در اتاقی مخصوص به نام تاکادور (tocador) که معادل "اتاق آرایش" یا "آرایشگاه" بود، وقت می‌گذراندند. در این اتاق، لوازم آرایشی و درمان‌های پوستی نگهداری می‌شد و زنان با استفاده از ابزارهای مختلف، آرایش و مراقبت از خود را انجام می‌دادند. این فضای خصوصی با آینه‌ها و جعبه‌های زیبایی مجلل، نشان‌دهنده اهمیت آرایش در زندگی زنان اسپانیایی آن دوران بود.
.
.


✍️🏻در این نقاشی هلندی از قرن هفدهم، زن در حال آراستن خود بر روی یک میز ساده است. اما به زودی، این نوع میزها در اروپا به نماد وضعیت اجتماعی تبدیل شدند. افراد ثروتمند شروع به سفارش میزهای آرایشی لوکس و تخصصی کردند و این میزها به شکل عمودی و با طراحی‌های پیچیده‌تری که امروز می‌شناسیم، تغییر پیدا کردند.


@honartohi

🖼Lady at Her Toilette, Pietro Longhi


@honartohi

بوکارو: در جستجوی زیبایی یا مرگ؟

.
.



✍️🏻در قرن ۱۷ اسپانیا، بوکارو، کوزه‌های سفالی معطر، نمادی از ثروت و اشرافیت بودند. زنان اشراف‌زاده، برای روشن‌تر کردن پوست خود، گاه لبه‌های این سفال را می‌خوردند. پوست سفید در آن دوران نشانه نجابت و دوری از کارگری بود. اما این خاک سفال، حاوی موادی بود که به سلامتی آسیب می‌رساند، از جمله مسمومیت و مشکلات گوارشی. این رسم عجیب، ترکیبی از وسواس زیبایی و خطرات پنهان زندگی اشرافی را بازتاب می‌دهد، گویی زیبایی به بهای جان خریده می‌شد.

.
.

🖼 در تابلو نقاشی ندیمه ها اثر دیه‌گو ولاسکس (۱۶۵۶)، یکی از ندیمه‌ها ظرف سفالین کوچکی را به مارگاریتا می‌دهد. این ظرف که «بوکارو» نام دارد


@honartohi

🖼Las Meninas, Diego Velázquez, 1656, Museo del Prado, Madrid

@honartohi

آینه‌ای برای حقیقت یا بازی با خیال؟

شاهکاری که مخاطب را به قلب قصه می‌برد


.
.


✍️🏻«لاس منیناس» (ندیمه‌ها)، شاهکاری از دیه‌گو ولاسکز، در سال ۱۶۵۶ خلق شد و یکی از پیچیده‌ترین و اسرارآمیزترین آثار تاریخ هنر به شمار می‌آید. این نقاشی، در ظاهر تصویری از زندگی درباری اسپانیا است، اما در لایه‌های عمیق‌تر، مفاهیمی از قدرت، هویت و بازنمایی را به چالش می‌کشد.

.
.


✍️🏻در مرکز تابلو، مارگاریتای کوچک، دختر شاه فیلیپ چهارم، ایستاده و اطرافش ندیمه‌ها، کوتوله‌ها و سگ خانوادگی حضور دارند. اما راز نقاشی در پس‌ زمینه آن است: آینه‌ای که تصویر پادشاه (Philip IV of Spain) و ملکه (Mariana of Austria) را بازتاب می‌دهد. آیا آنها روبه‌روی نقاش ایستاده‌اند؟ آیا ما جایگاه آنها را داریم؟ این بازی با پرسپکتیو، مخاطب را در قلب اثر قرار می‌دهد.
.
.


✍️🏻جالب‌تر اینکه خود ولاسکز نیز در تابلو حاضر است، در حال نقاشی. این حرکت جسورانه، او را نه صرفاً یک نقاش درباری، بلکه خالق و بخشی از این جهان معرفی می‌کند.
.
.


✍️🏻لاس منیناس ترکیبی از واقع‌گرایی دقیق و معماهایی است که هنوز ذهن تحلیل‌گران را مشغول نگه داشته است. آیا این فقط یک پرتره سلطنتی است، یا تصویری از قدرت خلاقیت هنری؟ پاسخ در نگاه شماست.

@honartohi

🖼Las Meninas, Diego Velázquez, 1656, Museo del Prado, Madrid


@honartohi

شاهد خاموش یک تراژدی اجتماعی

نقدی بر بی‌عدالتی و ازدواج‌های اجباری در روسیه قرن نوزدهم


.
.

✍️🏻تابلوی «ازدواج نابرابر» اثر واسیلی پوکیرف، نقاش روسی، در سال ۱۸۶۲ میلادی خلق شد و تصویری قدرتمند از بی‌عدالتی اجتماعی زمانه خود ارائه می‌دهد. در این نقاشی، دختر جوانی را می‌بینیم که در یک مراسم ازدواج، با حالتی ناراضی و درمانده کنار مردی مسن ایستاده است.
.
.


✍️🏻پوکیرف به‌واسطه این اثر، سنت‌های ازدواج اجباری در روسیه قرن نوزدهم را به نقد کشید. ازدواج‌هایی که در آن دختران جوان اغلب به اجبار خانواده‌ها با مردانی ثروتمند و مسن ازدواج می‌کردند تا وضعیت اقتصادی خانواده بهبود یابد. جزئیات چهره‌ها به‌ویژه در عروس و داماد، بیانگر شکاف عاطفی و طبقاتی است.

.
.

✍️🏻نکته جالب اینجاست که پوکیرف، خود در گوشه سمت راست تابلو، با حالتی غمگین ایستاده و به عروس نگاه می‌کند. گفته می‌شود این چهره بازتاب شخصی از زندگی هنرمند و احساسات سرکوب‌شده او نسبت به این موضوع است.
.
.


✍️🏻پوکیرف با خلق این اثر واقع‌گرایانه، مخاطبان را نه‌تنها به درک عمیق‌تری از رنج‌های اجتماعی، بلکه به همدلی با کسانی که قربانی این نابرابری بودند، دعوت می‌کند.

@honartohi

🖼The Unequal Marriage, Vasili Pukirev, 1862, Tretyakov Gallery

@honartohi

من و تو هر دو تمامیم به هم...

👤عطار

@honartohi

"موز را خوردی، حالا نوبت کنسروشه!"
.
.

✍️🏻خب، موزی که جاستین سان با قیمت 6.2 میلیون دلار خرید، حالا خورده شد! اما صبر کنید، چون هنوز هم این داستان تمام نشده! اگر قراره هنر این موز توی تاریخ ثبت بشه، شاید بهتر باشه جاستین سریع دست به کار بشه و این موز خوردنی رو کنسرو کنه! درست مثل پِیرو مانزونی که قوطی‌ای از مدفوع خودش رو به عنوان اثر هنری فروخت، چرا این موز نتونه تبدیل به یک کالای هنری دیگه بشه که شاید روزی به قیمت نجومی فروخته بشه؟
.
.

✍️🏻باید اعتراف کرد که هنر امروزی دیگه جایی برای محدودیت نداره. شاید همین الان یه جعبه کنسرو موزی که خورده شده، یه روز دیگه توی حراجی‌ها به قیمت‌های فضایی به فروش برسه! یعنی چی؟ فقط کافیه یک ایده عالی، یه انتخاب هنرمندانه، و کمی شوخی با مفهوم هنر، تا یک موز تبدیل بشه به یک اثر هنری که ارزشش روز به روز بیشتر می شه! پس جاستین، دیر نشده! کنسرو کردن این موز رو هم به عنوان یک اثر هنری در نظر بگیر! شاید همین امروز یه هنرمند بزرگ بشی!😃😉
.
.

🍌Comedian, Maurizio Cattelan, 2019


@honartohi

🔷مهشید مسیبی مشاور تخصصی کنکور هنر در مقطع کارشناسی، ارشد و دکتری با ۱۰ سال سابقه مشاوره رتبه‌های تک رقمی و دو رقمی 🔷

➖➖➖➖➖➖➖➖
رتبه ۹ منطقه ۱ و ۱۱ کشور کنکور هنر۹۳
رتبه ۱ کارشناسی ارشد پژوهش هنر، صنایع دستی، هنراسلامی ۹۸
رتبه ۴ دکتری پژوهش هنر ۱۴۰۱
مشاور کنکور

➖➖➖➖➖➖➖➖
کانال کنکور کارشناسی:
https://t.center/mahshidmosayebi

➖➖➖➖➖➖➖➖
کانال ارشد و دکتری:
https://t.center/masterphd

➖➖➖➖➖➖➖➖
اینستاگرام:
https://www.instagram.com/honarr_school

عاشقان را چه غم از سرزنش دشمن و دوست
یا غم دوست خورد یا غم رسوایی را


👤سعدی

@honartohi

✍️🏻لودویکا آلبِرتونی، که به عنوان بی‌گناه‌ترین و مورد احترام‌ترین زن در رم شناخته می‌شود، یکی از چهره‌های برجسته قرن هفدهم بود که در تاریخ هنر و مذهبیات با نقشی بی‌نظیر شناخته می‌شود. او که در سال 1556 در رم متولد شد، پس از از دست دادن همسر و فرزندانش، به یک حیات روحانی و مسیحی عمیق پرداخت و در نهایت به کمیته معصومان رمی پیوست.


✍️🏻لودویکا به دلیل فعالیت‌های خیرخواهانه و مذهبی‌اش شناخته شد، اما بیشتر از همه به خاطر مجسمه‌ی معروفش اثر جیان لورنزو برنینی در کلیسای سان فرانچسکو آلا روکا شهرت دارد. این مجسمه، که "خواب مقدس لودویکا" نام دارد، یکی از شاهکارهای هنری و روحانی دوران باروک به شمار می‌رود و تصویری از تجلی الهی و شهادت در ایمان را در قالب مجسمه‌سازی به نمایش می‌گذارد.


✍️🏻هنر برنینی در این مجسمه، لودویکا را در حالتی از ترنّم معنوی و آرامش روحانی به تصویر می‌کشد که نشان‌دهنده پیوند میان انسان و خداوند است. وضعیت نیمه‌خوابیده و چهره‌ی آرام لودویکا نشان از دست‌یابی او به حالتی عرفانی و روحانی دارد.


✍️🏻لودویکا آلبِرتونی در سال 1735 به عنوان یک قدیسه در کلیسای کاتولیک شناخته شد و هنوز هم به عنوان نمادی از فداکاری، ایمان و دیانت در تاریخ مذهبی و هنری جهان مطرح است.


🗓۲۸ نوامبر، سیصدُ چهل و چهارمین سال وفات جان لورنتسو برنینی


@honartohi

"لودویکا آلبِرتونی: زنی از ایمان و تجلی الهی در هنر باروک"



🖼Blessed Ludovica Albertoni, Gian Lorenzo Bernini, 1671–74, Church of San Francesco a Ripa, Rome


@honartohi