☝️ ادامه از پست قبل 🔹 از آن جا که هیچ زن مسلمانی در انظار عمومی ظاهر نمی‌شود، بازیگران همه از مردان و پسران هستند که اکثراً نقش‌های خود را خوب و با اعتقاد راسخ بازی می‌کنند. در واقع پدر و مادرهای حاضر در میان تماشاچی‌ها گاه التماس می‌کنند تا شاید پسران‌شان اجازه یابند برای مدتی کوتاه روی صحنه و در نقش‌هایی چون برادرزاده حسین یا نوزادش بایستند. یکی از رجال ایرانی برای نگارنده تعریف کرد که در هفت سالگی در یکی از این تعزیه‌ها در کنار مادرش نشسته بود که ناگهان یکی از این بازیگران غریبه او را بلند کرده و بر روی صحنه برد. اما او چنان گریه و جیغ و داد بلندی راه انداخت که بلافاصله وی را نزد مادرش برگرداندند، و از این رو مادرش فکر می‌کرد که به دلیل این رفتار ناشایست او نفرینی ابدی بر زندگی پسر بداقبالش حاکم خواهد بود. [مراسم تعزیه در ماه محرم در تهران عهد قاجار، به روایت خانم الا سایکس سیّاح بریتانیایی، در سفرنامه ایران و مردمش، ترجمه دکتر علی‌محمد طرفداری، صفحه ۱۵۱، پست برگرفته از کانال تلگرامی پژوهش اسناد و آرشیو] 🇮🇷 https://t.center/pazhuheshkade/3734 #quote 🔸🔸 @philosophic_books @homerbooks @homerquotes