درود هموطنانم ؛ بامداد ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ همزمان با روز کارگر با یورش مجدد ماموران وزارت اطلاعات به خانه ام بازداشت شدم. ۳۸ روز انفرادی و پس از ۱۳ روز اعتصاب غذا ابتدا به زندان تهران بزرگ و سپس به زندان اوین منتقل شدم. در طول حبس ناجوانمردانه بارها از زندان علیه رفتار و احکام قرون وسطایی و سرکوبگرانه حکومت در برابر دادخواهان و معترضان اعتراض و اعلام موضع نمودم. همان روزها پیام تهدیدها علیه خودم،خانواده ام و بویژه پسرم در بیرون از زندان از طریق خانواده به گوشم می‌رسید. در غروب پائیز و اوج اعتراضات مردمی همان سال در محل زندگی ام پسرم را با تحریک وارد یک درگیری با افرادی ناشناس و خودسر کردند. پسرم با اینکه ضارب اصلی نبود با چند تن از جوانان محل بازداشت و بیش از ۱۵ روز در کلانتری محل تحت بازجویی بوده و پس از به زندان تهران بزرگ منتقل شد. پس از ۷۵ روز با اتهام تخریب اموال عمومی و مشارکت در ضرب و جرح عمدی با وثیقه یک میلیارد تومانی آزاد شد. من حتی پس از این سناریو سازی و تحت آزار قرار دادن خانواده بویژه همسرم این موضوع را به دلیل دوری خانواده ام از مسائل سیاسی و مبارزه مطرح نکردم ولی سکوت هم نکردم ، راه من بی بازگشت هست. پس از انتقالم از زندان اوین به زندان رجایی شهر به سبب آتشسوزی نیز بارها از زندان رجائی شهر اعلام روشنگری و اعتراض نمودم. بازجویان در طی آن دوره از حبس و بازداشتهای بعدی همیشه سعی کردند با دستاویز به همین پرونده مرا وادار به سکوت و بستن صفحات اجتماعی و بازگشت به زندگی خصوصی و روزمرگی خود نمایند،هرگز نپذیرفتم و هرگز نخواهم پذیرفت. اکنون حکم پرونده در دومین سالگرد اعتراضات و کشتار خونین جنبش بیداری ایرانیان در مرحله اجرا قرار گرفته است. پسرم محکوم به پرداخت دیه برای دو شاکی به مبلغ صد و هیجده میلیون تومان گردیده است. باید پرداخت کنم تا بتوانم پسرم را از رنج زندان دور نگه دارم، هر چند که حتی زندان بودن او نیز ما را از مسیر منحرف نخواهد کرد. این حکومت با به کارگیری پست ترین روشها برای پیشگیری و سکوت دلسوزان، همیشه از زندان یا تهدید استفاده نمیکند. هر منتقد دلسوزی { بویژه مستقل } را به طریقی آزار میدهد که در هزار توی مشکلات اسیر و گم شود و فرصتی برای مبارزه از بیدادی که بر مردمانش و میهنش میگذرد سخن به میان نیاورد. من اگرچه این روزها زندان نیستم ولی اسارتی نامحسوس من و خانواده ام را در میان گرفته و ما را اسیر مشکلات کوچک و بزرگی که برایمان ایجاد شده کرده است. این بخشی از مشکلاتی هست که به سبب یک اعتراض به چپاول و نابودی میهن برایم من،مثل سایر مبارزان پیش آمده ، اما ما همچنان روی این خاک ایستاده ایم و هرگز آن را به دست اشقیا و بیگانه نخواهیم سپرد. امروز به یاری هموطنانم برای تامین دیه و رهایی پسرم از این وضعیت گذرا نیاز دارم. https://t.center/yasharetabrizi/1296 با سپاس یاشار تبریزی @yasharetabrizi