پدرم صبورترین مردی‌ست که در تمام زندگی‌ام دیده‌ام. اگر از من بپرسند صبوری را از که آموخته‌ای، به پدرم اشاره می‌کنم و می‌گویم او برایم اسوه‌ی صبر و استقامت است. امروز پدرم، مادرش را از دست داد. آن هنگام که همدیگر را در آغوش کشیدیم تا قلب‌هایمان را تسلی دهیم، شانه‌هایش لرزید. زودتر از آنچه فکرش را می‌کردم، اشک‌هایش را پنهان کرد. نگذاشت روی صورتش ردی بماند تا من احساس نکنم که جهانم لرزیده است. از او پرسیدم چگونه می‌توانید این همه صبور باشید؟ گفت همه‌اش خداست و لطف و کمک او. همین تک جمله‌اش برایم کافی بود تا بفهمم که در هیچ چیزی ما نیستیم و همه‌اش خداست و اگر او نخواهد، نه صبری وجود دارد، نه دوام آوردنی... #عالم_تحیر