مردی بزرگ از دَرَندشت ایران برچکادتاریخ ایستاد مهربان بودن مهرورزیدن به شاهان آموخت شمشیر باگردن شکست خورده آشنا نکرد ندای آزادی زیر گنبد مینایی پژواکی همیشگی شد ارجی نهاد برانسان وکرامت اش نه برده بودن نه برده داشتن در شان ادمی ندانست جهان از نو ساخت ذهن را ادب آموخت هنجار هستی نیآلود عشق را گرامی داشت    شبستان نیآراست او که بود؟ از دل ایرانزمین از سرزمین پارس برخاست  نام سپندش سرزمینها درنوردید از خاوران تا باختران در چنبره خرد گرد آورد پی اندازی نو در شاه بودن او کورش بود شاه شاهان جهان نامش ماندگار بر برگهای روزگار   گیتی پورفاضل ۱۴۰۳/۸/۷