🖋یادداشت امروز به بهانه روزجهانی ویلن و نگاهی به ویلن ایرانی برای ویلن، این ساز جهانی عطا نویدی/ پژوهشگر موسیقی در بخشی از این یادداشت آمده است: «ویولن در هر فرهنگ موسیقایی تکنیک و شیوه‌ی نوازندگی خود را دارد و نواختن نغمات هر منطقه جغرافیایی با ویولن صورت می‌گیرد. این ساز سحرآمیز نه یک ساز غربی، بلکه بومی‌شده در تمام سرزمین‌های جهان است. بعداز سال ۵۷نگاه سیاست‌گذاران فرهنگی جدید به ملی‌شدن موسیقی بود و دو ساز ویولن و پیانو از صحنه‌ی اجرای موسیقی ایرانی حذف شده و ویولن به سمت اجراهای غیررسمی، محافل و تدریس در آموزشگاه‌ها رفت. متأسفانه در این تصمیم نادرست زحمات چندین‌ساله‌ی هنرمندان برجسته در راستای تدوین متد آموزشی، تدوین ردیف، اصلاح شیوه‌های نوازندگی و... نادیده گرفته شد. اما ویلن ایرانی با وجود محدودیت‌ها راه خود را ادامه داد. شاگردان صبا، شاگردانی تربیت کردند که همچنان در این رشته وفادارانه راه را طی می‌کنند و به تربیت نسل جدید می‌پردازند. ویولن ایرانی هیچ‌گاه قابل حذف نبوده و نیست...» این یادداشت ۲۶ آذر۱۴۰۳ در روزنامه هم میهن منتشر شد 🔸 مطالعه فرمایید https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-29576