به‌مناسبتِ ۱ اردیبهشت سالروز درگذشت محمدتقی بهار ملقب به «ملک‌الشعرا» و متخلص به «بهار» آخرین ادیب بزرگ ایران! «هیچ حرفی یا ابزاری در زبان نیست که محض زینت یا به‌‌زیادتی استعمال شود، چه بشر در هر چیز صرفه‌جوی است؛ خاصه در زبان و تکلم سعی دارد همواره زواید حرفی را دور بریزید و کلمات را حکاکی کرده و تراش بدهد. در این صورت، معنی ندارد که حرفی را برای زینت یا به‌‌زیادتی و بدون فایده بر لغتی بیفزاید و در حقیقت تا حرفی یا کلمه‌ای ضرورت معنوی نداشته باشد، بر زبان نگذرد و در نزد فصحا مقبول نیفتد.» (محمدتقی بهار، سبک‌شناسی، چاپ دهم: تهران، امیرکبیر، ۱۳۸۹، ج ۱، ص ۳۳۳) بنابراین ترکیب‌هایی مانند «آب آشامیدنی، اتوبوس مسافربری، پای پیاده، رطب تازه، شهرک کوچک، عسل شیرین، نخل خرما» و بسیاری دیگر، چنان‌که برخی گمان کرده‌اند، «حشو» نیستند. برای نمونه، این دو فرسته را بخوانید: کدبانوی خانه، مردمک چشم. ۱‌۴۰۱‌‌/‌‌۰‌‌‌۲‌/‌‌‌۰‌۱‌ سید محمد بصام @Matnook_com instagram.com/matnook_com