از همۀ دوستانی که پاسخ دادند سپاسگزارم. ۱. واژۀ «مطالعه» دست‌کم از هزار سال پیش در فارسی در معنی «بررسی و تحقیق» به‌کار رفته‌است و حتی در فرهنگ بزرگ سخن نیز، که آقای یوسفی در فرستۀ خود به آن اشاره کرده‌اند، این معنی با شاهدی از تاریخ بیهقی ذکر شده‌است: امیر... علی دایه را مثال داد تا به طوس رود و حاجب بزرگ بلگاتگین سوی سرخس و طلیعه فرستند و احوال ترکمانان مطالعه کنند (تاریخ بیهقی، چاپ فیاض، ص ۴۷۵). البته ممکن است آقای یوسفی در پاسخ بفرمایند «من نگفته‌ام "مطالعه" در قدیم به‌معنی "بررسی و تحقیق" به‌کار نرفته»، ولی وجود چنین معنایی در متن‌های کهن درستی تمام ادعاهای ایشان را رد می‌کند. ۲. در عربی نیز «مطالعه»، علاوه‌بر معنی «خواندن»، در معنی «بررسی، رسیدگی، تحقیق» کاربرد داشته و دارد (فرهنگ معاصر عربی ـ فارسی، عبدالنبی قیم). ۳. در هر دو موردی که آقای یوسفی معنی «مطالعه» را «آزمایش» ذکر کرده‌اند به‌خطا رفته‌اند. نتیجه آنکه «مطالعه» در معنی «بررسی، رسیدگی، تحقیق» گرده‌برداری نیست، اصیل است و هیچ ابهامی ندارد.