🔹آیت الله حائری شیرازی
🔹🔸توصیه و پیشنهادی به خانواده‌های شهداء
🔸زینب (سلام الله علیها) در بازار کوفه جلو مرد، جلو زن، جلو جمعیت صحبتی کرد که صدایش به آخرین فرد جمعیت می‌رسید. نگفت: «من دختر فاطمه هستم، صدایم را نباید اجنبی بشنود». وقتی دید که اسلام در خطر هست، وقتی دید که اینها مثل موریانه افتاده‌اند به جان اسلام، برای مردم سخنرانی کرد.
آن که گفته بود «حرف نزن»، الآن می‌گوید: «حرف بزن». او که گفته بود «صدایت را اجنبی نشنود»، الآن گفته بود «من به تو می‌گویم: بشنوند». آن چیزی را که خدا می‌گوید همان درست است.
حفظ اسلام به همان سخنرانی‌ها بود. به همان فریادها بود. به همان گریه‌ها بود.
الآن هم [شما خانواده‌های شهداء] نگویید که این شهید ما رفت، ما همین که بر او گریه کنیم کارمان را کرده‌ایم! آیا کسی نباید این عَلَمی که به دست اینها بوده را بلند کند؟ جای خالی اینها را نباید پُر کنند؟ چه کسی باید بگوید؟ شما باید بگویید. شما باید درِ خانه‌ها بروید. در مجلس‌ها صحبت بکنید. سخنرانی بکنید. خواهر‌ها را جمع بکنید و به آنها بگویید. پشت جبهه را نگه بدارید. امر به معروف بکنید. نهی از منکر بکنید. توی مدرسهٔ دخترانه بروید و برای دخترها صحبت بکنید که این شهداء رفتند که شما با عفت باشید. شما پاک باشید. شما منزه باشید. وقتی بروند آن جا بگویند مادر دو شهید آمده و می‌خواهد صحبت بکند، دانش‌آموزها می‌خواهند ببینند آن کسی که یک همچنین بچه‌ای را تربیت کرده چه کسی است؟ روحیه‌اش چه جوری است؟ احساس کنند زن هم می‌تواند قوی‌دل باشد. زن هم می‌تواند با جرأت باشد. زن هم می‌تواند ایثارگر باشد.
برادر شهید وظیفه دارد برود در مدرسه‌های پسرانه، پدر شهید برود در مدرسه‌های پسرانه، توی آن مدرسه‌ها حرف بزند. صحبت بکند و بگوید: «ما راه او را ادامه می‌دهیم». با خودتان نگوید: «من که اهل سخنرانی نیستم، من که سواد ندارم، من که معلومات ندارم»، آن خدایی که بچه‌های شما را این کاره کرد و این قدرت را به آنها داد می‌تواند به شما قدرت سخنرانی می‌دهد. مگر آقازادهٔ شما از اوّل نظامی بود؟ نه. وقتی نیاز شد رفت. وقتی رفت خدا به او قدرت داد.
@haerishirazi
