حَبْسیِّه

یکی را دست حسرت بر بناگوش
یکی با آن که می‌خواهد در آغوش

#سعدی

می خواهم نامت را بیامیزم
با ستارگان
با خون
تا درونت باشم
نه در کنارت
می‌خواهم ناپدید شوم
همچون قطره‌ای باران
که در دریای شب گمشده است

 
#هالینا_توسکا
ترجمه از کامیار محسنین

«پوسته ظاهری چه اهمیتی دارد؟ درونم ویرانه است، خانه‌ای پر از درخت که سقف اتاق‌هاش ریخته است، تنها یک دیوار مانده، با دری که باد در آن زوزه می‌کشد.»

#عباس_معروفی
سال بلوا

چه شب ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم: تو را دوست دارم

#قیصر_امین‌_پور

شب هلاکم میکند
اندیشه ی غم های روز ..

بگدار که فراموش کنم
تو چه هستی
جز یک لحظه
یک لحظه که چشمان مرا
می گشاید در برهوت آگاهی؟

#فروغ_فرخزاد

آه
غربت با من همان کار را می‌کند
که موریانه با سقف
که ماه با کتان
که سکته قلبی با ناظم حکمت

گاهی به آخرین پیراهنم فکر می‌کنم
که مرگ در آن رخ می‌دهد
پیراهنم بی‌تو آه
سرم بی‌تو آه
دستم بی‌تو
آه....

#غلامرضا_بروسان

چه بگویم سحرت خیر؟ تو خودت صبح جهانی
من شیدا چه بگویم؟ که تو، هم این و هم آنی
به که گویم که دل از آتش هجر تو بسوخت؟
شده‌ای قاتل دل حیف ندانی که ندانی
همه شب سجده برآرم که بیایی تو به خوابم
و در آن خواب بمیرم که تو آیی و بمانی
چه نویسم که قلم شرم کند از دل ریش‌ام
بنویسم ولی افسوس نخوانی که نخوانی
من و تو اسوه عالم شده از باب تفاهم
که من‌ام غرق تو و تو به تمنای کسانی
به گمانم شده‌ای کافر و ترسا شده‌ای
کآیتی از دل شیدای مسلمان تو نخوانی
بشنو صبح بخیر از من درویش و برو
که اگر هم تو بمانی غم ما را نتوانی

#محمد_صفوی

خاطرات ناتمام..

و این آرزوی
هر شب و هر روز من است
که سقوطم آنچنان
در آغوش تــو پهناور باشد
که برای بوسیدنت و بوییدنت
هزاران بار در لا به لای  هر دو دستانت
عاشقانه بمیرم برایت...

#امید_آذر

«آن‌قدر خاطره دارم که انگار هزار سال زیسته‌ام.»
‌‌
#‏شارل_بودلر

«بعضی وقت‌ها احساس می‌کنم که هیچ چیز معنی ندارد. در سیاره‌ای که میلیون‌ها سال است با شتاب به سوی فراموشی می‌رود، ما در میان غم زاده شده‌ایم، بزرگ می‌شویم، تلاش و تقلا می‌کنیم، بیمار می‌شویم، رنج می‌بریم، سبب رنج دیگران می‌شویم، گریه و مویه می‌کنیم، می‌میریم، دیگران هم می‌میرند و موجودات دیگری به دنیا می‌آیند تا این کمدی بی‌معنی را از سر گیرند.
واقعا اینطور بود؟ همانطور که نشسته بودم درباره مساله بی‌مفهوم بودن همه چیز تعمق می‌کردم. آیا زندگی ما چیزی جز یک سلسه زوزه‌های بی‌معنی در بیابانی از ستارگان بی اعتنا نبود؟»

#ارنستو_ساباتو
تونل

مثل پاییز که در روح و تنم جا مانده
بردی از یاد مرا، آمدنم جا مانده

آسمان بودی و پیش تو کبوتر بودم
گوشه ی شانه ی تو پرزدنم جامانده

مرز آرامش من شانه ی پر مهر تو بود
عطر آرامش من در وطنم جامانده

خسته ام! درد دلم  قابل جراحی نیست
یاد تو در همه جای بدنم جامانده

مثل مرداب در ابعاد خودم محصورم
پشت رویای تو دریا شدنم جامانده

قدر دیدار تو، اندازه ی یخ کردن چای !
طعم خوشبختی مان در دهنم جامانده

من میان همه ی خاطره ها جاماندم
مثل پاییز که در روح و تنم جامانده...

#علی_صفری

سخت تر از حزن، توضیح آن است....

همه را کنار گذاشته‌ام
تو را کنارِ قلبم

#علی_سلطانی