می پرسند: از اعدام شدن یک جوان ۲۳ساله خوشحالید!؟ پاسخ من قطعا یک کلمه بیشتر نیست: نه! نه من، که هیچ انسانی از اعدام خوشحال نمی شود اما... اما گاهی آدم مجبور است پایش را که با آن راه می رود قطع کند! چشمی که با آن می ببیند را تخلیه کند! چرا !؟ چون درمان های قبلی جواب نداده و بودن آن عضو، دیگر اعضا را هم به خطر می اندازد و بلکه اصل حیات فرد را تهدید میکند. از مرگ محسن شکاری خوشحال نیستم اما او همان راهی را رفت که قاتلان شهیدان زینال زاده و محمد زاده و عجمیان و علی وردی و... رفتند، منتها موفق به پایانش نشد می پرسند خب چرا قطع عضو؟ راه دیگری نبود!؟ این یکی را باید آنهایی جواب بدهند که در همین حوادث، دستگیر شدند، تعهد دادند، با رأفت آزاد شدند و باز در آشوب ها دستگیر شدند!! دوباره و حتی سه باره !! این یعنی درمان های قبلی جواب نداده و چاره ای جز آخرین مداوا نیست. و البته آنهایی که آن طرف مرزها دور از هر خطری نشسته اند و جوانان را دعوت به آشوب و حمل سلاح می کنند @H_shamsian1