🌞💥زرتشتی آئين
#ثنویت و چندگانه پرستی
📌شهید مطهری :
👈از نظر تاريخى، يعنى از نظر آثارى كه به
#زردشت منسوب است ، هر چند بخواهيم فقط «گاتاها» را ملاك قرار دهيم نمی توانيم آئين زردشتى را آئين
#توحيدى بدانيم.
🔰براى اينكه يك آئين، آئين
#توحيدى باشد، علاوه بر
#توحيد_ذاتى و توحيد در عبادت، توحيد در
#خالقيّت لازم است و آئين زردشت به حسب مدارك تاريخى، از نظر خالقيّت،
#كاملا_ثنوى بوده است، زيرا از اين تعليمات اينچنين استفاده
می شود كه قطب مخالف «انگرهمئنيو» (خرد خبيث)
«سپنت مئنيو» (خرد مقدّس) است.
👈 سپنت مینو منشأ اشياء نيك است، يعنى همان اشيائى كه خوب است و
می بايست آفريده بشود، اما انگره مینو يا
#اهريمن منشأ اشياء بد است، يعنى منشأ اشيائى است كه نمی بايست آفريده شود و
#اهورامزدا يا سپنت مینو مسئول آفريدن آنها نيست، بلكه انگره مینو مسئول آفريدن آنها است.
👈آئين زردشت به موجب همين
#نقص و يا به جهات ديگر نتوانست با ثنويّت مبارزه كند، بطورى كه بعد از زردشت بار ديگر ثنويّت به مفهوم دو ريشه اى بودن هستى در ميان ايرانيان پديد آمد.
#زردشتيان دوره ساسانى، و مانويان و مزدكيان، كه نوعى انشعاب از زرتشتیگرى در ايران محسوب می شوند، در حدّ اعلى
ثنوى بوده اند.
💢در حقيقت بايد گفت دين
#زردشت نتوانسته است ريشه
#شرك و
#ثنويّت را حتى در حدود تعليمات گاتاها را از دل ايرانيان بركند، خودش نيز مغلوب اين عقيده خرافى گشته و تحريف شده است.
💢تنها اسلام بود كه توانست اين خرافه چند هزارساله را از مغز ايرانى خارج سازد. اين يكى از مظاهر قدرت شگرف اسلام و تأثير عميق آن در روح ايرانيان است كه توانست مردمى را كه ثنويّت با گوشت و پوستشان آميخته شده بود تا آنجا كه برخى از خاورشناسان (دومزيل) معتقدند كه: «ثنويّت، اساس تفكّر ايرانى است» و آنچنان اسير اين خرافه بودند كه دين خود را نيز تحت تأثير آن تحريف می كردند، از اين پندار گرفتار كننده نجات دهد.
👈آرى
#اسلام بود كه از
#ايرانيان دوگانه پرست، انسانهاى
#موحّد ساخت كه با فرا گرفتن اين حقيقت كه:
💠الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ و با اعتقاد به اين معنى كه: الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ
و با ايمان و درك اين واقعيت كه:
💠رَبُّنَا الَّذِي أَعْطى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى آنچنان عشق به خدا و آفرينش و هستى و جهان، سراپاى وجودشان را فرا گرفت كه در ستايش نظام هستى چنين سرودند: به جهان خرّم از آنم كه جهان خرّم از اوست
عاشقم بر همه عالم كه همه عالم از اوست
به حلاوت بخورم زهر كه شاهد ساقى است
به ارادت ببرم درد كه درمان هم از اوست
📚منبع :
مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (عدل الهى)، ج1، ص: 91