🔴 بررسی نماد سگ در زرتشتی
🔻در اسطوره های ایرانی و زرتشتی سگ «پشوپانه» محافظ پل
#چینوت و نگهبان گذرگاه میان دنیا و آخرت است.
وظیفه ی آن حیوان این است که
#ارواح پاک را از آسیب
#اهریمن می رهاند و به
ارواح پلید اجازه نمی دهد که از این پل عبور نمایند.
🔻در روایات «داراب هرمزدیار» از سگ مقدسی به نام
#زرین_گوش سخن به میان آمده است که پاسبان کالبد کیومرث است و به تنهایی از آن کالبد نگهداری می کند چنان که هفت امشاسپند نتوانستند از آن محافظت کنند اما زرین گوش از عهده ی این کار برآمده ، در زمره ی محافظان «چینوت پل» قرار می گیرد.
🔻گفتنی است به اعتقاد زرتشتیان سگ از جمله موجوداتی است که از نطفه ی کیومرث به وجود آمده و به دلیل وجود نطفه ی وی در این حیوان گوشت آن خوردنی نیست.
📕بهار،مهردار،پژوهشی در اساطیر ایران ، ص 136؛
🔻در دین زرتشتی سگ با انسان هم رتبه است و احکام و ویژگی هایی که به آن نسبت داده شده با ویژگی های انسانها برابری می کند ، گویی این حیوان آمیزهای از جانوران و مردمان است ، حتی گفته اند سه یک او از انسانهاست
و از این جهت سگ خوانده شده است.
📕دادگی،فرنبغ،بندهش ص 79 و نیز بندهش،هندی ص 93؛
🔻در
#وندیداد هشت خصلت به سگ داده شده که هر ویژگی با یکی از اصناف خلق برابر است به قرار ذیل :
«1. چون موبد 2. چون یک سپاهی 3 چون یک شبان 4. چون یک نوکر 5. چون یک دزد 6. چون یک جانور شکاری 7. چون یک روسپی 8. چون یک کودک.»
📕وندیداد، فرگرد 13، بند 44-48؛
🔻در بندهش آمده است ( آفریدگان مادی ) سگ نگهبان و از میان برنده ی دروج و درد است و با چشم همه ی همه ی ناپاکی ها را از میان می برد .
📕دادگی ،فرنبغ بندهش فارسی،ص 103؛
📕کارنوی، ا ، جی ، اساطیر ایرانی ، ص 50؛
🔻از دیدگاه زرتشتیان زمانی که
#جان از بدن خارج می شود ، اگر سگی در کنار پای جسم بسته باشد چون ⇦ «نسوش ، دیوی که بر اجساد آدمی دست می یابد آن را پلید می سازد» بر وی هجوم برد و سگ آن جسد را ببیند دیو رانده می شود.
سگ آبی در اوستا (ببر =babr) خوانده شده و از حیوانات بسیار
#مقدس زرتشتیان است و کشتن آن تاوان بسیار دارد ، اگر کسی یک
#سگ_آبی را بکشد علاوه بر تحمل حد و ضربه ی شلاق باید پشته هیزم خشک شده برای آتش اهورامزدا فراهم کند و از هریک از این حیوانات :
«مار ، مارمولک ، لاکپشت ، وزغ ، مورچه و مگس ده هزار بکشد ، همچنین باید 14 بچه سگ را بپرورد و 9 ماده سگ را از کنه پاک کند! »
📕وندیداد،فردگرد 14 ، بند 1-6؛
🔻سگدیده
زرتشتیان همه ی اموات را سگدیده می کردند ، کسی را که از روی داد یا بیداد کشته می شد و یا به وسیله ی جانور درنده یی دریده می گشت و یا به هر دلیل دیگر در می گذشت «سگدیده» کرده جسد او را به دخمه می بردند ، اگر جان در بدن او باقی بود و مرگ وی حتمی به نظر می رسید ، سگی را در کنار جسد می بستند تا وقتی که جان از بدن او خارج گردد، آنگاه مراسم دفن را به جای می آوردند.
👈سگدید از ارکان اصلی آداب تشییع جسد به شمار می آمد.
📕 روایت داراب هرمزد یار ، ج 1 ص 111؛
📚منابع (نشریه):
کتاب ماه ادبیات و فلسفه بهمن 1379 شماره 40
🌹ڪــانال ✵حقیقت باستان✵
✅ @h4ghighat