‍ توصیف جشن #سیزده_بدر (؟) در منظومه ویس و رامین در سرآغاز منظومه ویس و رامین، پادشاهی توصیف می شود که جشنی را در فصل بهار و نوروز پدید می آورد که او و نامداران و مردم از #خانه به #صحرا می روند و #شادمانی می کنند. آیا این جشن، همان #سیزده_بدر نیست؟ (خیلی شباهت دارد) فخرالدین اسعد گرگانی اینگونه می سراید: نوشته یافتم اندر سمرها ز گفت راویان اندر خبرها که بود اندر زمانه شهریاری به شاهی کامگاری بختیاری همیشه روزگارش بود #نوروز به هر کاری همیشه بود پیروز یکی جشن نوآیین کرده بُد شاه که بُد در خورد آن دیهیم و آن گاه چه خرّم جشن بود اندر بهاران به جشن اندر سراسر نامداران اگرچه بود بزم شاه خرّم دگر بزمان نبود از بزم او کم کجا در باغ و راغ و جویباران ز جام می همی بارید باران همه کس رفته از #خانه به #صحرا برون برده همه ساز تماشا ز هر باغی و هر راغی و رودی به گوش آید دگرگونه سرودی زمین از بس گل و سبزه چنان بود که گفتی پر ستاره آسمان بود ز لاله هر کسی را بر سر افسر ز باده هر یکی را بر کف اخگر گروهی در نشاط و اسب تازی گروهی در سماع و پای بازی گروهی می خوران در بوستانی گروهی گل چنان در گلستانی گروهی بر کنار رودباری گروهی در میان لاله زاری بدانجا رفته هر کس خرّمی را چو دیبا کرده کیمخت زمی را شهنشه نیز هم رفته بدین کار به زینتها و زیورهای شهوار ✅ منبع: منظومه ویس و رامین، فخرالدین اسعد گرگانی، تصحیح محمد روشن صص ۴۱_۴۲_۴۳ ، انتشارات: صدای معاصر (با نیم نگاهی به مقاله " سیزده بدر" دکتر سجاد آیدنلو، (در کانال آذری ها) پژوهش: ا. خسروی #گرگان(جرجان)؛ #ققنوس_ایران #گنبد_کاووس؛ #نگین_دشت_گرگان @gorgan_ghoghnoos