☰ 🧊 ساختواژه | خودبیمارانگاری ⚪️ فعل «انگاشتن» محمول دوظرفیتی است که می‌تواند یک بند متممی (CP) یا یک خرده‌بند (SC) را در نقش موضوع درونی (مفعول) بپذیرد: ◄ الف. قاضی می‌انگارد [CP که معاون مالی مجرم است]. ◄ ب. قاضی [SC معاون مالی را مجرم] می‌انگارد. ⚪️ صفت «مجرم» در جملهٔ «الف» در نقش مسند بند متممی به‌کار رفته و در جملهٔ «ب» همین نقش را در خرده‌بند پذیرفته است (در سنت دستورنویسی: تمیز). ⚪️ بدین ترتیب، هم بند متممی، هم خرده‌بند در جایگاه موضوع درونی یا همان مفعول فعل بسیط «انگاشتن» به‌کار رفته‌اند. در زبان فارسی، خرده‌بند گاهی می‌تواند مانند دیگر مفعول‌ها، به فعل بپیوندد و یک مرکب فعلی بسازد: ▫️مفعول اسمی: ◄ او [میهنش را] می‌پرستد: میهن‌پرستی ▫️مفعول خرده‌بندی: ◄ او [خود را بیمار] می‌انگارد: خودبیمارانگاری ⚪️ هر دو واژهٔ مرکب «میهن‌پرستی» و «خودبیمارانگاری» از نوع مرکب فعلی‌اند. فعل‌های دیگری نیز هستند که خرده‌بند می‌پذیرند و می‌توانند همراه با این سازه، واژهٔ مرکب فعلی بسازند، مانند: «خودبزرگ‌بینی، خودبرترپنداری». ✔️Complement clause = بند متممی ✔️Small clause = خرده‌بند @MorphoSyntax