شماره بیستم مجله انجمن فلسفه در مواجهه با پدیده جنگ، پیش و بیش از آنکه به «چیستی جنگ» توجه کند، به «چرایی شکل‌گیری یک جنگ» می‌اندیشد؛ برهمین اساس، اگر حاکم در معرفت شناسی سیاسی اش تعادل و تناسب میان اجزای مختلف حکومت‌داری را به هم بریزد، آن‌جاست که زمینه‌ساز آتش جنگ خواهد شد، بدین معنا که نوعی ناترازی در سیاست کشور رخ می‌دهد که سطح و عمق خشونت را گسترش می دهد؛ و همین ناترازی سیاسی خود زمینه‌ساز جنگ است. اما با این همه، می گویند فلسفه ورزی در محیط جنگ باید بیش از محیط صلح فعال شود؛ به عبارتی، نیاز به صورت‌بندی ها و تولید اندیشه های نو و اصلاحگرانه در محیط جنگ به مراتب ضروری تر است، چنانچه در دل جنگ جهانی دوم بود که از صلح عادلانه و حقوق بشر سخن گفته شد. اکنون سوال این است؛ یک سال پس از حملات هفتم اکتبر حماس، فلسفه ورزی در این محیط سراسر جنگ و خون، چگونه امکان پذیر است؟ و دیگر این که؛ آیا اقدامات خصمانه اسرائیل می‌تواند آغازگر «نظم نوین»ی در خاورمیانه ایجاد کند؟ به عبارتی، آیا تغییر در نقشه خاورمیانه یک امر حتمی و ناگزیری است؟ 👤@goroobonline 👇