⊰•⊱گلـواژه هاےِمانـدگار⊰•⊱

و بِ من خندیدے و نمی‌دانستی من بِ چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم باغبان از پی من تند دوید سیب را دست تو دید غضب‌آلوده بِ من ڪرد نگاه سیب دندان‌زده از دست تـو افتاد بِ خاک و تـو رفتی و هنوز ، سال‌هاست ڪه در گوش من آرام، آرام خش‌خِش گامِ تـو تڪرارڪنان،…

چرا انـدوهِ آدمی، تمامی ندارد؟