تصویری که می‌بینید تصویر زنی‌ست که غرور جنگ را به بازی گرفته... زنی که بعد از حمله‌ی هوایی، روی آوارها نشسته و با خیالی آسوده، چای می‌نوشد باید از او استقامت و امید را یاد گرفت، باید آموخت که هرچقدر هم که ویران کردند، باید با آرامش، از لابلای رنج‌ها عبور کرد و جوانه زد باید کمی قوی‌تر بود و جهان را به سُخره گرفت، گاهی باید پشت به دنیا کرد، روی آوار آرزوها نشست، یک فنجان چای نوشید و اجازه داد جهان و هرآنچه در آن می‌گذرد، بگذرد. که نهایت لطف ما به خودمان همین است؛ که میان اینهمه رنج و اندوه، گوشه‌ای بنشینیم و خودمان را آرام کنیم. بعد از تجربه ی دردناک هر اندوه باید درست مثل این زن که از آوارهای جنگی برای خودش سکو ساخته، بی اعتنا به همه ی زخم ها در کمال آرامش نشست و چای نوشید و بعد با توانی مضاعف دوباره به زیستن برخاست