. ﷽
سوره ص، آیه ۲۶ :
يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِترجمه:
[گفتیم:] ای داوود! همانا ما تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری كن و از هوا و هوس پیروی مكن كه تو را از راه خدا منحرف می‌كند. بی‌تردید كسانی كه از راه خدا منحرف می‌شوند، چون روز حساب را فراموش كرده‌اند، عذابی سخت برای آنهاست.
پیام آیه شریفه:
۱. خداوند تدبیر امور بندگانش را به انبیا سپرده است. «یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِیفَةً»
۲. تدبیر امور مردم، حقّ خداست كه به هر كس بخواهد واگذار می‌كند. «إِنَّا جَعَلْناكَ»
۳. در جامعه، برترین‌ها باید حاکم باشند. «یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِیفَةً»
۴. حكومت بر مردم، نعمت بزرگی است كه حداقل شكر آن، اجرای عدالت در میان آنهاست. "جَعَلْناكَ خَلِیفَةً ... فَاحْكُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِ"
۵. محور قضاوت باید حقّ باشد. «فَاحْكُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ»
۶. کسی که قضاوت می کند، باید از هوای نفس دور باشد. "خَلِیفَةً ... فَاحْكُمْ ... لا تَتَّبِعِ الْهَوی"
۷. تا حد امکان دوستان خود را از دست ندهید و آنها را حفظ كنید. (خداوند به خاطر یك ترك اولی، اولیای خود را از گردونه‌ی اجتماع خارج نمی‌كند.) "فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ ... فَغَفَرْنا ... یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ"
۸. قضاوت از شئون حكومت است و باید الهی باشد. «شَدَدْنا مُلْكَهُ ... إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِیفَةً ... فَاحْكُمْ»
۹. حكومت دینی سابقه‌ای بس طولانی دارد. «شَدَدْنا مُلْكَهُ ... جَعَلْناكَ خَلِیفَةً ... فَاحْكُمْ»
۱۰. رفتار خلیفه‌ی خدا باید پرتوی از افعال الهی باشد. «وَ اللَّهُ یَقْضِی بِالْحَقِّ» (غافر، ۲۰) «فَاحْكُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ»
۱۱. هر چه در برابر حقّ قرار گیرد، هوی و هوس است. «فَاحْكُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوی»
۱۲. در قضاوت، خطر دوری از حقّ و توجّه به هواهای نفسانی وجود دارد. "فَاحْكُمْ ... بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوَی"
۱۳. همه انسان‌ها حتّی انبیا؛ در معرض دام هوس هستند؛ اما از طریق هشدارهای الهی مصون می‌مانند. «لا تَتَّبِعِ الْهَوی»
۱۴. هوی پرستی ممنوع است، خواه تمایلات فردی و شخصی باشد، خواه گروهی و حزبی «لا تَتَّبِعِ الْهَوی»
۱۵. هوی پرستی، با انحراف و گمراهی مساوی است. «لا تَتَّبِعِ الْهَوی فَیُضِلَّكَ»
۱۶. خطرات، گام به گام پیش می‌آید (گام اول هوی پرستی، گام دوم انحراف از راه خدا، گام سوم فراموش كردن روز حساب و قیامت و در نتیجه عذاب شدید) "لا تَتَّبِعِ الْهَوی فَیُضِلَّكَ ... لَهُمْ عَذابٌ شَدِیدٌ بِما نَسُوا یَوْمَ الْحِسابِ"
۱۷. ایمان به معاد كافی نیست، انسان باید یاد معاد باشد. قرآن درباره بعض افراد می‌فرماید: «لا یُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسابِ» (غافر، ۲۷) یعنی ایمان به معاد ندارد؛ ولی در این آیه می‌خوانیم: ایمان هست، ولی معاد را فراموش می‌كند. «نَسُوا یَوْمَ الْحِسابِ»
۱۸. هوی پرستی و فراموش كردن روز قیامت، خطراتی است كه حاكمان جامعه را تهدید می‌كند. "جَعَلْناكَ خَلِیفَةً ... لا تَتَّبِعِ الْهَوی ... نَسُوا یَوْمَ الْحِسابِ"
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
قَد تُورِثُ اللَّجاجَةُ ما لَيسَ لِلمَرءِ إلَيهِ حاجَةٌ
بدون شک لجاجت؛ آنچه را كه آدمى به آن نياز ندارد، به بار آوَرد.
غررالحکم، حدیث شماره ۶۶۸۰
#ص_26—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://t.center/Every_day_Quranلینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxpلینک ادمین :
@ar_karimian
